Ne kadar sessiz kalsam
Ýnþiraha hasret kalbimi bir nebze olsun dikkate almasam
Kalbýmla yol alsam, nefsimle hemhal edip anlaþsam, kimliksiz bir nefes olsam
Vecdimin sulukuyla uyansam, varsa ecrim araf için düþüncelere dalsam ve hýçkýrsam


Bir hüzün var içimde
Her ne hikmetse alýp götürüyor derinlere, kimde bilmese bile
Hal anlaþýlmaz oluyor, melal sukutuyla feryar edeip duruyor, sabýr yetmiyor
Kanaat idrakin deðilde acziyet hüküm sürüyor, boynum bükülüp gözyaþým beliriyor


Ne nefesim yetiyor
Ne kederim dinmek biliyor, içimden sessizlik içinde yazmak geliyor
Kuytu bir köþede kefenim bekliyor, ne kadar umnudum kaldýysa niye ah ettiriyor
Hicran en yakýným oluyor, susmak gözlerimi karartýyor, vicdaným nedense çýðlýk atýyor


Sevmek ne latif bir haz
Sevilmek sanki hazanýn bahtýnda kalmýþ suskun bir yeþil yaprak
Yoksa yaranmak için mi yaþamak lazým, ne derlere göre mi ömrü adamak sýðýnaðýn
Neden bu sýcakta üþüyrum, cami kapýlarýnda bekleyenlere gülüyorum, ah bu sancýlarým


Samimi olmalý bir can
Þayet insanlýk adýna kayýplarda yaþamýyorsa derd-i gamý olan
Bilemiyorum her yanýmda takiyeler içinde koþturan, varlýk adýna ,kul köle olan
Ey aklý olan, iradesi bulunan, idrakiyle yol alan insan, iman sadakat ister, aþk diler can


Þayet tahkik etmiyorsan
Nefsin için debelenip bin bir yol bulmak adýna çýrpýnýyorsan
Avuntularla yaþýyorsan, hangi hesabýn vaktinde uyanacaðýný bilmiyorsan ey kan
Ýman niyedir, kulluk kimedir, ölüm nasýl bir diriliþtir, kabir niye sukut eden haþyettir



Mustafa CÝLASUN