Birçok ilde birden
Gece uykularımız
Yarım çürük evlerimiz
Her gün kanlar döktüğümüz
Yollarımız bölündü
Şiddeti ikilemli
7,04 – 8,01 – gibi
45 saniye çok uzun bir süre
Sarsıla sarsıla öle dirile
Şehir şehir yıkıldık
Kanlı canlı enkaza döndük
Ölenlerimiz kepçe kepçe
Sahipsiz kimliksiz, toplu mezara
Yaralılarımız kayıplar listesine
...Konulduk
Enkaz altlarından, cepten cebe
“Ne olur kurtarın” mesajları verdik
Her ilde ayrı ayrı, aynı anda
Feryat feryat ölümlere teslim olduk
Erzincan, Adana, Dinar’ı da biz yaşadık
Hiçbir ders almadık, alamadık!
Biliniyordu bu deprem
Bekleniyordu aslında yıllardır
Bu halk bilime değil
Kadere inandırıldı
Ve biraz daha çaldık yaşamımızdan
Yani demir, çimento, orman, denizden
Harman harman harmandan
Nefsimize uyduk hep
İnsanlığı çaldık özümüzden
Yiyeceğimizi içeceğimizi bile eyledik
... Hormondan
Biz lükse laik bir milletmiyiz?
Yoksa bizi yönetenlere
Kul köle, bir illetmiyiz?
...De haydi al işte
Bir ömür hizmet verdiğin
Devletlin yok ortada
Onlar
Bilim ve tekniğe, kulak tıkamanın
Aydın düşünenleri, içeri tıkmanın
İşçiyi, emekçiyi, emeklendirtmeden
Tabuta tıkmanın
Ve Susurluktan geçen katil çeteleri
Soyguncu, vurguncuları da
...Aklayıp paklamanın peşindeler
Sen hâlâ bekle dur enkaz altında
Kepçe kepçe mezarın
Belki de çoktaaan kazılmış
...De haydi
Bir kat fazla atmak için
Rüşvet verdiğin gibi
Hazinenin üstüne
Beleşten konduğun gibi
Şu kanlı enkazdan
Bir rüşvet ver de
...Çık çıka bilirsen
De haydi
Yer altı dünyasına baba saydığın
Önünde el pençe divan durduğun
Güya ucuza kapattığın
Beylik tabancanla havalar attığın
Ailene mezar yaptığın
Evinden çıkıp da vursana
Şu mütahidi. Dan dan dan...
Hiç merak etmeyin siz
Şu size gelen yardımlar
Yine o babaların ellerinde
Hey... Kılıç kuşanmış
Örs çekiç tutmamış
Mektep medrese görmemiş
Osmanlının torunları
Yanlış politikanın
Yanlış insanları
...De haydi
Boşaltıldığın Anadolu’ya
...Dön dönebilirsen
Bırakıp geldiğin kerpiç evleri
Bağ bahçe, malı davarı
Her şeyin üstünde tuttuğun
O saygınlığını, onurunu
...Bul bulabilirsen
Ne ilk nede son
Bu deprem
Şu yaşadığımız felaketleri
Unutmasaydık keşkem!
22 – 8 – 1999
Hüseyin Zengin.
Onlarca yıl sonra durum aynı, değişmeyen dualar ve acı! Kars depreminde ölenlere rahmet yaralılara acil şifalar diliyorum.
Yazarın
Önceki Yazısı