Benim şiirlerim en büyük ahım

Aşkımı yoluna serdim bilmedin

Sabır firar etti nedir günahım

Acıya merhemler sürdüm bilmedin

 


Gündüzüm geceydi sen yine yoktun

Gözünden fırlamış zehirli oktun

Öksüz mısralarda ne kadar çoktun

Gönlüme aşk diye sardım bilmedin

 


Sevdiğimsin sana sitem edemem

Affettim ben seni kin de güdemem

İnan bana asla kötü söz demem

Hatan varsa bile kördüm bilmedin

 


Ne söylenir artık bir aşk bitince

Hayat yalnızlığa seni itince

Aklında ayrılık sözü tütünce

Çağlayan sel idim durdum bilmedin

 


Bize yol  göründü veda dedi aşk

Ağlayan iki göz etmez artık meşk

Gönül sarayında yıkılmıştır köşk

Ömrümü uğruna verdim bilmedin

 


Firakın urgandır boynumu boğar

Parçalar hüzünler bağrıma yağar

Bilmem ki sen yoksun gün nasıl doğar

Ecelim elinden derdim bilmedin

 


Sevdiğim dediğim sensiz öksüzüm

Ayrılık deyince hiç yoktur sözüm

Kadere mahkûmum gülmüyor yüzüm

Sen idin Âdem’in yurdun bilmedin

Kendimi yollara vurdum bilmedin

 

 


adem efiloğlu / ahir-i kalem




Ben kelimelerin hasat zamanı

Rabbimden diz çöküp şiir dilendim

Şu fani dünyanın fesat zamanı

                                             Asla utanmadım  şuur dilendim    






Seninle yaşadım dağlarda çamur
Islandı benimle damlada yağmur
Çevirme yüzünü kirpiğinle vur
Toprağa karışan yerdim bilmedin

Zekeriya Efiloğlu


Sevda dediğin gülüm bir busedir dudağımda
Ben lal olmus bülbülüm, sen deli gülsün bağımda
Seni sordum günlerce bu şehrin her sokağına
Candan özge can gibiydin bilemedin sevdiğim...

Nehir




Bekleye bekleye ağaç eyledin

Sırtımdaki yüke sarkaç eyledin
Nazenin gülümü kıraç eyledin
Halimi hayıra yordum bilmedin

Yılan gibi sende sürünesin yâr
Benim gibi od/a bürünesin yâr
Sazımın telinde barınasın yâr
Kara gözlerine ır/dım bilmedin....

Gülizâr




Ademe baba dedik Havvaya ana

Anadolum dedik biz güzel vatana
Habilin soyuna kurban olalım ama
Kabillerede kardeş dedik bilmedin...

Y
aşar Kutlu

…bilmedin

sanal gerçeğinde dayalı olmaz
sevgili demeni yerdim bilmedin
yalan merceğinde boyalı almaz
ne güzel örneği verdim bilmedin

gidişimde yoktun gelişin tersti
karşılaşmamıza gelişen dersti
yolunda girecek çelişen hersti*
ele gelene yol serdim bilmedin

serzenişte misin daha bırakın
olanlardan yakın oldu ırakın
keyfine diyecek yok anık rakın
su içine kalmış terdim bilmedin

seni Allah’ımdan dilemedim mi
gözlerinden akar silemedim mi
yolum sana çıkar bilemedim mi
engelli yolları gerdim bilmedin

ozan efem nedir bunu yazdıran
Adem Efiloğlu nu da kızdıran
ayağa duramaz derde sızdıran
sevi yolu bela derdim bilmedin
*hırs

301011denizli" Ramazan Efe



Gülhan’ın canına kalem kırılmaz
Mezara koyulan kollar sarılmaz
Ölüden ne bir dost ne de yâr olmaz
Canımı yoluna serdim bilmedin... AvşarBabamBenim

     
( B İ L M E D İ N başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 26.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.