Kýzýla çalmýþ sarý yapraklar üçer beþer savruluyordu.Aðaç diplerinde yýðýnlar oluþturan yapraklarýn alt kýsmýndakiler çürümeye yüz tutmuþtu.Yeni bir zamanýn müjdesini veren çimenler topraktan baþlarýný uzatmýþlardý.Çürüyen yapraklarý aþýp güneþe baþ uzatmaya çalýþýyorlardý.

Masmavi gözlü,göz kenarlarý siyah hareli bir kedi günýþýðýnýn tadýný çýkarýyordu.Havanýn serin ýþýltýsý tüylerinde parlýyordu.Umursamaz bir tavýrla etrafýnda olan bitenlere göz gezdiriyordu.Uzun zaman kaldýrým taþlarýnýn aralarýnda yiyecek birþeyler arayan kumruyu izledi.Bir hamlede yakalayabilirdi oysa.Kýlýný bile kýpýrdatmadý.

Genç kadýn perdeyi iyice aralayýnca sokaktaki elektrik direðine yaslanmýþ birini gördü.Sýrtýný görebiliyordu ancak.Birini beklemekten usanmýþ bir tavýrla elindeki þemsiyeyi bir saða bir sola sallýyordu.Sabýrsýzlandýðý belliydi.Vücudu adeta beklediði kiþiyi sorguluyor gibiydi.
_Nerde kaldýn?
_Neden bu kadar geciktin?
_Seninle ne konuþmuþtuk,anýmsamýyor musun?
Sorular devam edip gidiyordu birbiri ardýnca.Karþýsýnda dikili duran yüzü henüz netleþmemiþ olan bu kiþi boynunu büküyor,sessizliðin içine gömülüyordu giderek.Ayaklarý sabit duruyor lakin pantolonunun dalgalanmasýndan bacaklarýnýn titrediði anlaþýlabiliyordu.Korkuyor muydu?.Muhtemelen evet.Korkuyordu.Korkmamasý için ne neden olabilirdi ki..

Adamýn elindeki þemsiyenin hýzý giderek artýyordu.
Direðe yaslanmýþ adam efendiden birine benziyordu.Saçlarý düzgün kesilmiþti.Üstü baþý temiz ve bakýmlý görünüyordu.
Genç kadýn
_Ah! dedi.Keþke þu adamýn yüzünü görebilseydim.O zaman nasýl biri olduðunu ne beklediði konusunda bir fikrim olurdu.
Sokaktaki adam bir iki adým öne çýktý.Sanki bir ses duymuþ gibi baþýný çevirdi.Tam pencereye doðru dönüyordu ki..Kadýn yüreðinin aðzýna geldiðini sandý.
_Aman Allahým,dedi.Aman Allahým!.
Kadýný saran heyecan dalgasý perde perde vücuduna yayýlýrken adam saða dönmekten vazgeçmiþ direðin dibine tekrar dönüp yere çömelmiþti.Kadýndaki heyecan bir anda yerini düþkýrýklýðýna býraktý.
Bekleyiþ..Küçük bir aný yýllara eþitleyen bir aðýrlýða sahiptir her zaman.
Aylar peþine anýlarý takmýþ sürüklüyordu.Her bir an koskocaman bir zaman dilimine dönüþüyor; bir gözyaþýyla yanaklarýna yuvarlanýyordu.
Mutsuz muydu?Bilmiyordu.Caný mý yanýyordu.Bunu da bilmiyordu.Belki de tükenmek üzereydi..Bir öðle vakti sahilde dolanýrken gözleri suya düþecek ve belki bir kaç saat sonrasýnda kendinden eser bile kalmayacaktý..

Durup mutluluk nedir, diye sormalýydý belki.
Caným mý yanýyor demeliydi..
Herþeyden uzakta olabilmek kendinden bile ancak aþkla mümkün olabilirdi.Sadece aþkla.
Sokaktaki adam hala direðin dibinde beklemeye devam ediyordu.Bu ne kararlýlýk, dedi kendi kendine.Ýnsan bunca saat beklemekten sýkýlmaz mý..
Sýkýlmýþtý belki de..Ancak elinden bir þey gelmiyordu.
Bir türkü gibi akýverdi dudaklarýndan..
Vefayý unutmuþ bir yürek ..
Öylesine sýcak öylesine dingin ve tok bir aralýk bakýþtý karþýsýndaki.Bencillikten uzak..
’Zülf-ü kaküllerin amber misali
Mýsrýn hazinesi deðer gözlerin..’
Yutkundu.
Tüm hüznü kederi dudaklarýnýn ucundaydý.Dudaklarýndan dökülüverecekti sanki herþey..Tüm yakýcýlýðý ile sözler etrafýný saracaktý.Duman duman uzaklaþacaktý.

Ýçinde bulunduðu an kördüðüm olmuþ bir ip yumaðý gibiydi.Ne baþý belliydi ne sonu.
Sahi hikaye nerde baþlamýþtý.Bu adam da kimdi güpegündüz bir hayal gibi her yerde inatla ve sessizce varlýðýný devam ettiren.
Bunca soru bunca merak neyin kaygýsýydý.
Genç kadýn birden birþey anýmsamýþcasýna irkildi.Koþarak merdivenleri indi.Bir solukta bahçe kapýsýna varmýþtý..
Sokaktaki elektrik direðinin dibinde birkaç köpek toplanmýþtý.Ýçlerinde irice olaný aðzýndaki eski bir deriyi hýrýltýlar çýkararak geveliyordu..

28/10/2011
ödemiþ