Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen bilmezsin eski çarıkları
Bu yüzden aymazlığın
Evlere bacadan düşer
Adı yok yalnızlığın
Koyaklara kar
Yüreklere dert
Talihin namert düşer
Kuru ekmek azığın
İçinde kor bir sevda
Umut ekersin duldalara
Budur tek dayanağın
Sarsılır her şey ansız
Kalır altında dağın
Bir daha yeniden dersin
Yollara gurbet ekersin
Komşuya gider gibi
Birgün çeker gidersin
Hasretten çatlar dudağın
Dönersin bir gecenin ayazında
Budanmış dalın budağın
Tanımaz çocukların
Herkes zamanı dokur seninle
Nakışı sen olursun kilimlerin
Çocuklar çelik-çomakta
Kızın elinde oya sen
Ah bir dönsen
Biz neler çektik bir bilsen
Sen diye sevdik eski çarıklarını
Hep bekledik yarını
Bilir misin kaç taneydi çocukların
Sahi baba neydi senin adın ?
Hayrettin YAZICI