Yitirilmiþ günlerim var benim..

Yitirilmiþ düþlerim..

Kýrgýnlýklarým var benim..

Aslýnda dokunmasýn kimseler bana..

Dokunsalar incinecek kývamdayým ne zamandýr..

Kýrdýlar hayallerimi..

Öyle dediler..

Böyle dediler..

Herkes yazdý çizdi hakkýmda ne var ne yok söylediler..

Aðzýný açan konuþtu ve kýrdý yüreðimi..

Titremiyor artýk gönlümün telleri..

Sadece üþüyorum o kadar..

Aldýlar onu benden..Yokluk içindeyim artýk..

Nasýl da izin verdim oysaki..

Savunmam gerekirdi þu sahipsiz kalbimi..

Kalkan kurmam lazýmdý kendi çeperimde..

Olmadý..Yapamadým..

Ne deseler inandým..

Ne söyleseler buyum dedim..

Hangi rolü sunduysalar bana giydim onu..

Benimsedim..

Benim olmadýðýný bildiðim sahte bedenleri..

Ve þimdi bende sahteleþtim kendi içimde..

Yalnýzým sebebi inanmam ya da aldanmam..

Yalnýzlýk içime iþledi..

Mutlu muyum muamma..

Ama üzgün de deðilim aslýnda..

Bir ben var içimde..

Bir de boþluk..

Yalnýzlýk gelir doldurur..

Yarim Ýstanbul olur..

Ben yalnýzlýða yar olurum..

Eþim düþüncelerim olur..

Düþüncelerim bir boþluk..

Boþluklar dolmaz…Doldurulmaz..

Meçhul olurum..

Kaybolurum..Parça parça..Gizli gizli silinirim..