KÖRÜK

 

                                      Üç bükülür, bir fışıldar.

                                      Hüsnü ustanın körüğü...

                                      Çektikçe yağı ışıldar.

                                      Hüsnü ustanın körüğü...

 

                            Çekiyorum saya saya.

                            Günlüğüm bir demli çaya...

                            Ateşi atar havaya.

                            Hüsnü ustanın körüğü...     

                      

                                      Körük delik, hava dolmaz.

                                      Bırakıp gitsem hiç olmaz.

                                      İnattır hızını bulmaz.

                                      Hüsnü ustanın körüğü...

 

                            Demirleri azdırıyor.

                            Müşteriyi kızdırıyor.

                            Veresiye yazdırıyor.

                            Hüsnü ustanın körüğü...      

                             

                                      Gıcır gıcır öter, esmez.

                                      Yapılan aletler kesmez.

                                      Tokadı yese de küsmez.

                                      Hüsnü ustanın körüğü...

 

                            Ustam bana bir yol öner!

                            Çekiç havada dört döner.

                            Üfürdüğün ocak söner.

                            Hüsnü ustanın körüğü...

 

                                      Defter tuttuk hesabına.

                                      Köy uğradı gazabına.

                                      Sığmıyor artık kabına.

                                      Hüsnü ustanın körüğü...

 

                            Dans ettirir bacaklara.

                            Ninni söyler kucaklara.

                            İncir dikti ocaklara.

                            Hüsnü ustanın körüğü...

 

                                      Ramazanım elim yara...

                                      Ustamızda yoktur para.

                                      Beddualı, yüzü kara...

                                      Hüsnü ustanın körüğü... 

                                   

                                      Mart 1972 

 

Hüsnü usta benim Ağabeyim ben köyde demircilik yapan ağabeyimin çırağıydım  fakat körük bir türlü düzen tutmuyor ustam hep veresiye yazıyor zarar üstüne zarar canımdan bezdirdi bu körük bende aldım elime kalemi. 

( Körük başlıklı yazı Ramazan Kurt tarafından 21.12.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu