Her menzilden ayrı ayrı

Nezaketten şal eyledi.

Düşünmedi ayrı gayrı,

Çiçeklerden bal eyledi.

Attı olta en derine;

Avcılığın enderine,               

Kayıkla kürek yerine

Kara bahtı sal eyledi.

Sofra kurdu da kendince;

Bereketten ince ince,

Işıktan irfan derince

Cömertliği hal eyledi.

Kitap kitap arı mısın?

Kısa günün karı mısın?

İnciler pınarı mısın?

Yar,“Ak” dedi sel eyledi.

Abdullah’ım ben ne derim?

Kitapsız  ömr-i hederim,

Şeyda şeyda derbederim,

Gül dalını yol eyledi.