Dilin þevkisin,
hissiyatýn rengisin, fevksin
Ruhun ikametgâhý,
kalbin saltanatýnda sen fevkaladesin

Bazen
Yâd ellere alýp götürensin
Bazen de hüzne gark eden ensin

Hasretin
mihengisin, düþüncemde öndesin
Atimden bir ses ve mazimden
hissettiðim nidalara nefessin

Halim
Sana amade olan sancaktýr
Ruhum senin þavkýnla anlamlaþacaktýr

Melalim
aðlayacaktýr, takatim kalmayacaktýr
Kiþiliðim kaybolacaktýr,
feda olmak aþkýn rüknünde farktýr

Akýl ne olacak,
izan uzaklaþacak ne kalacaktýr
Hiddet ve þehvet hayvanla
anýlacak edep aþký aðýrlayacaktýr

Ýnsan
Niçin yaratýlmýþtýr, kuldur
Âdem olduðunu unutan insan solmuþtur

Kim niçin
kovulmuþtur, vicdanýn sesine yabandýr
Ýnsan kullukta aþk farkýyla
nurdur irfan sahipleri onu bulur

Sen vaktin payesi,
gönüllerin mesti pervanesisin
Evet, sen insan içinsin,
kul olabilmek için bazen halde eþiksin

Ýhsaný bildiren,
ecri güzelleþtiren, sadakati öven
Sahibin var ya, iþte onu hakkýyla
anlamak, anmak için aþksýn

Ne söylesem
Ser verip sýr vermesem de
Ömrümün sayfalarýnda eriyip tükensem de

Hicraný kuþansam,
hüzünle anýlsam, dert olsam
Sen baþkasýn, halimde umutsun
hasretimde nursun, huzursun

Ey aþk sen
kalbimi þevke erdiren,
ruhumun sulhunda saltanatsýn

Ýnsan olmak,
yarataný tanýmak, secdeye
kapanmak, vuslatý yaþamaktýr

Sensiz
ne anlatýlýrsa ve hatta maslahatlar
içinde bahaneler sunulsa noksandýr

Mustafa CÝLASUN