Açılıyor önümde menzilsiz mesafeler

Son kuşlarda geçiyor eğerek kanadını

Ardımda düğün dernek, diz vuruyor efeler

Öğrenmekten çok zordu unuturken adını


Şiire koşuyorum sözün bittiği yerde

Açılmıyor kapılar senmişsin parolası

Döl tutmuyor içimde şimdi gamda, kederde

Nasıl tutarım söyle böyle ömürlük yası


Soluyor derin derin, zaman yorgun bir kısrak

Tutarak perçeminden çektim binek taşına

Sular da durulur mu böyle keskin akarak

Nasılda benziyorlar bende ki gözyaşına


Çökerken ufuklara ayrılığın amanı

Mecalsiz düşüyorum bildiğin yataklara

Dağıtmıyor hiçbir şey şimdi sisi, dumanı

Talihim çok benziyor sararan yapraklara


Başı ve sonu varmı hayat kaldıracının

Bilen varsa göstersin işaret taşlarını

Resmini çizemezken ayrılık ve acının

Zaman önümü kesti eğerek kaşlarını


Adın kalmaz aklımda adımı unutmadan

Bu yüzden siliyorum geçmişi birer birer

İyileşmez yaralar yeniden kanatmadan

Kankırmızı açarken bıçak yemiş bu güller


( Unuturken Adını başlıklı yazı HayrettinYazcı tarafından 31.12.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu