Online Üye
Online Ziyaretçi
Son Nokta… İstanbul…
Ağlıyorum bu şehre,
Dayanamıyorum bu şehre,
Bırakıyorum,akan nehre,
İz bıraktı acı sarışın çehre,
Belki ulaşamam sehere…
Dostlarım gömün beni bu yere…
Tatlı kahvelerin ince faslı,
Sessizdir,yazısı gözüne yaslı,
Sahipsiz sorulara, esir benliğin,
Her an elimde titriyor, bak yüreğin…
Hayatımın geçilmez şeridinde , gözlerin…
Bana sarılıp sevmesine,
Haberim yoktu demesine,
Alışmışım kokusuna nefesine,
Beni alıp götüren o çağıran sesine…
Seni sevmek sana sevda olmaktı ,
Haberim olmadan mecnun oluvermişim öylesine…
Sessizce kahroluyorum,
Ruhuma dokunup duran varlığına,
Sığınamam artık, çocukluk yalanlarına,
Pişmanım işte yüreğimin penceresinden,
Gözyaşım siler suçumu seceresinden,
Yoklarken cebimdeki haramları,
Örtmek isterim yüzümdeki karaları,
Pek kanıtım yok ama sadece umutlar,
Tebessümünde gülün yeşerir biçare ihlaslar,
Artık kirletmezken diyemedim bitsin karanlıklar,
Hayat yokuşunun en sonunda,
Ezberimden okuyamadım,
Son noktayı da istediğim gibi koyamadım,
Cesaret edemedim,
Sevdim diyemedim,
Düğüm düğüm düğümlendim,
Yanan ateşlere kilitlendim..
Hastalığım bu benim,
Yok ki senden başka sevenim,
Yaşamak için tek sensin nedenim,
Gecenin yarısında vicdan sesiyle vurulup,
Garip intiharların hislerinden zor kurtulup,
Gözyaşlarım sayarak tüm hatıralarını,
Sabah ezanlarındaki pişmanlık naralarını,
Silsin isterim,yıkasın isterim,kirli saçlarını…
Vuran noktalar... iz bıraktılar ....
Vuran zamanı bana bırakmadılar…
Mana bulma , her yaşanana,
Olmanın dayanılmaz karmaşasına,
Sevmektir yolcu olduğuna inanana,
Hakkın yok kızmana,
Pencerene dokunan tan rüzgarına,
Sessizce kahroluyorum,
Hatalarıma ve günahlarıma…
Sessizce kayboluyorum,
Dayanamam ardımdan kötü bakmalarına…
Yalnızım, yapayalnızım sen gibi ben de mazlumum,
Ne kadar taşınır bilmiyorum bu nefessiz acım ,
Ben günahlarımla geldim,
Beni kabul et ey yarrr…
Beni ben de bırakma,
Al kollarına sar beni ey yarrr…
Affet beni! affet beni!
Özlemenin rengini de karıştırdım ,
Hayal mayal bulsam da seni…
Beynimin baş köşesine yapıştırdım…
Sen gibi eyyyy nokta....
Sen gibi eyyyy şehirrrr....
Sen gibi eyyyy yarrr....
Son nokta…İSTANBUL...
Gözyaşlarımda kaldılar…
Onlarda benim gibi toprağına kavuştular…
Gurbet ellerde çaresiz hasta olan bir sevgilinin İstanbul hasreti,ölümle birlikte kavuşamanın esareti,
Uçaktan İstanbul üzerindeki süzülürken gözlerden Dökülenlerdi bunlar…
Söndüm de , geldim…
Döndüm de , geldim…
Öldüm de geldim…
Seni hasret bildim,
Seni öylesine sevdim…ölesiye sevdim…
Sana geldim al kollarına hayır deme…
Bir nokta bile olmayan bana…
Bir tek sen ol nokta bana…
Son nokta …. İSTANBUL…
ERKAN İNAY
DUVARLARIN ŞAİRİ
NOKTALAR ALBUMU
02012012
ŞİİR NO:11
Yazarın
Önceki Yazısı