Bir zamanlar

boz bulanık sisler sarardı ortalığı..

Bakardım penceremden, garip, gerip dışarıya

ve İçime çöreklenirdi garipliğim

boynum bükük baktıkça..

Sonra bir şeyler, karalardım camın üstünde

garip,  garip düşünürdüm..

Ve dışarıda karlar ince, ince yağardı da.

üşürdüm, üşürdüm yalnızlıktan.

Üşürdüm serçe misali, yalnızlığıma ağlarken…

Ortada tenekeden bir soba

o da bir türlü yanmazdı çok zaman saten.

of, of ne çekilmez yıllardı bir bilsen..

Hiç uyku tutmazdı, uzun kış gecelerimde,

Ve tavan ve sonra duvarlar yıkılırdı, gelirdi üstüme

yıkılır gelirdi de, üstüme, üstüme 

dışarıda karlar yağardı

Seni en çok o karlı gecelerde düşlerken

ben…

Hala içimi acıtır, o günleri hatırlasam.

Ne zaman ansam/ içim acır ve bir of çekerim derinden.

Garipleşirim ben./ tıpkı o günlerdeki gibi

Garipleşirim ben de.

anıların ağırlığı çöküverir yüreğime

İçim üşür irkilirim, vücudum terlerken…

Geçen günler geçen yıllar gelir geçerken önümden

Acırım kendime, acırım geçmişime

Acırım ben acırım, acırım kendime de,

Yine de ben, o günleri o yılları özlerim

gözyaşlarım

yüzlerimden süzülürken.

A.Yüksel Şanlı er

11 Ocak 2012-01-11

Antalya