Hüzün Vurdu Sinemi Gözlerin Melülleşen Dili
Ne hikmetse
Hiç beklemiyordum
Zira
birkaç gün evvel ziyaret
ettiğim diye seviniyordum
Refikamı
mahzun bırakan lisanını
hicran içinde dinliyordum
Sevgi
ve muhabbetin izlerini
gözyaşlarından süzüyordum
Fedakarlık
adına ne biliyorsam
onun şahsında ibretle izliyordum
Anne sevgisinin
bahşettiği şefkat
kitabını şehrediyordum
Gelen
bir acı haber üzre
nedense titriyordum
Kayın
validem hizmet
ehli bir nisa idi
Muhabbet
ve sadakatin en zarif
temsilcisi olan mürebbiye naifiydi
Misafir için
gönlünü koşulsuz
hasreden bir nefesti
Her
endişesinde umut
serdeten deruni bir sezgiydi
Rahatsızlanmış,
hastaneye kaldırılmış
vaktin müşahidiydi
Ne kadar
sabrı varsa, kanaatin
vecdinde ki bir edeb-isakineydi
Büyük
bir huzur içinde
ruhunu teslim etmiş
Tertemiz
bir kitabın müellifi
olarak ömrünü bitirmişti
Geriye kalan
kim varsa, hicran ve
hüznün en bariz sakiniydi
Bıraktığı
izler kadar umudun halinde
ki şevkin dillenen naibiydi
Neyi varsa
ihsan için bekleyen
bir ruhun feyz abidesiydi
Kimseyi
kırmayan, her nefesin
gönlünü alan bir faniydi
Dün
itibarıyle saat onbir
otuzda ruhunu teslim etti
Dorst nefeslerin
niyazı hepimiz için geçerliydi
Mustafa CİLASUN (
Hüzün Vurdu Sinemi Gözlerin Melülleşen Dili başlıklı yazı
Yazan Adam tarafından
12.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
