Umudun

Asi bakışlarında kovuyorum

Ölü köpeklerin

Odamda saçılı

Leş kokularını

Soytarılar

Gelip/geçiyor

Karanlığın içinden

Damıtarak

Görünmeyen yanlarından

Ağdalı kirlerini

Korkmuyorum!

İnadına

İki kişilik gülümsüyorum

Gecenin gözlerine

Annem beni deli sanıyor

Yetim yanıma doğruluyor

Sancılarımın ayazında kalan zaman

Ve

Yürek eşimin gamzesinden geliyor

Yüzümün ışığı

Annem

Bilmiyor

Gülümsüyorum!

Oysa

Asi’nin

Militan bakışları değiyor

Her anı’ma

O

Görmüyor

Annem beni deli sanıyor…

Taylan KOÇ