Gözlerimden çakılmışım çarmığa
Elimi tut ey sina
Hiradan düşmüş bir çocuk
Kundağında kum ve beşik
Bileklerinde kesilmiş bir kitap
Yazısız tarihinde yenilmişiz kendimize
Adın tavaf senin/yani ölüm
İçindeki labirenti ilk ben buldum
Yarısı siyah yarısı beyaz bir güldün
Alnından avuçlarına örüldüm
Kendini asma ağaçları
Eğildim aldım bir ölü kelebeği
Ara sokaklara bir başıma yürüdüm
Jan valjan/Madlen Baba
Bu karanlık korkak
Kör bu çığlık
Kendini emziren yokluk
Seni öldüreceğim dedim kendime
Cebimden düştü son mektup
Bir kuş okudu en son
Evimin penceresi
Kuzeyim be çocuk
Soyunsa da güneyinden her sözcük
Sevme kültü/ Hiroşima
Atomların/kibrit su ve cenin
Seni öldüreceğim dedim bir kadına
(Unuttu)
Ellerini yıkayıp
Uyudu
Odam
Bütün gece
On adımda bir duvar
Yüzün çarpar yanılsaman
Bilmeden beklerim
Sağır kapı
Kapatmışım bir resmi yüzüme
Çapraz asılmış bütün gölgeler
Tersten yazılmış bu yazı
Üstü açık dikey bir tabut
Gözleri açık mumya
Aşktı amog koşusunda
Sana sadakatim köpeklikti
Gittin/ Ay henüz sübyandı
Sesler arıyordum
Herhangi bir şarkıda
Sezen suçludur
Masa'sın da unuttuğu gözlerimden
Sayıklayan son şiirimdi
Unuttu
Ellerini yıkayıp
Uyudu
Bir ülkenin kıyısında durdum
Islandım yırtıldı uyruğum
Bir kadın buldu sonra beni
Üç mazruf bir kağıt
Suya bıraktı öznemi
Ellerini yıkayıp
Uyudu
