Online Üye
Online Ziyaretçi
BİR ADAM YAŞIYOR!
Her dem yalnızlığı doğurur devirli efkâr,
Yakınca başıboş düşüncelerin sızısı.
Masallaşır günbegün gerçek avare yıllar.
Hayatın saniyelerde kol gezer avcısı.
Haykırmaya aralanır dudakları sessiz,
Kalabalık dünyada hiç mi hiç olduğunu,
Hiçliğin tezgâhında pamuk pamuk şekilsiz,
Yeni ve çürük bir yumak sevinç olduğunu.
Kelepçelemiş sesini boşluğun eli
Arsız kelimeler düğüm, düğüm düğümlenir.
Dudakları varlığın hazzını bildi bileli
Tatlanmaya varlığın eleğinden elenir.
Zamanın akışıyla kıvrandırır sancısı,
Arayışların yok olduğu arayışlarda
Kendisidir gayrı kendisinin yabancısı
Sonuncu olur hep kendisiyle yarışlarda.
Şarkı içip sarhoş kalktığı durgun sabahlar,
Elem yiyip düşünmek, ilk ve son kahvaltısı,
Seslerinden mi ilham alır bütün silahlar?
Duygusuna mı benzer ışığın karaltısı.
Dünlerini ören ırsi ve meçhul ızdırap.
Yarınlarını da mı alacakmış eline?
Kafatasına yerleşen çok başka bir azar
Yeniden başlar damarlarında seferine.
Çırpınışları nöbet tutar kahırlarında,
O kahrın cümlesini hece hece aşıyor,
Manasız hayaller canlanır satırlarında
Hayatta hayata hasret bir adam yaşıyor!
1985