Online Üye
Online Ziyaretçi
Aşk yapbozlarını oynuyordu
Bir güneş türküsü vedasında arıyordum gözlerini…
Yüreğimin dev aynalarında büyüttüğüm seni
Şimdi sığdıramadın ya kendini dünyama,
Uzaktım, kokusu uzaktı sevdanın mevsimlerime
Bir o kadar yalnızım sevgili…
Bir o kadar sen dolup taşıyordu gözlerim…
Hangi güneşe sen diye uzanmaya çalıştıysam
Her şeyini kaybetmiş bir ürkekliğin korkusu var üzerimde,
Hani kaybetmekten değil;
Seni bulamamaktandır tek korkum,
Sıcaklığını bulamamaktandır ışıklarında güneşlerin.
Kalk hadi!
Zamanı gelmedi mi sevgili?
…
Çok yakışıyorsun ya, kelamıma
Sana yazmak, cihanı fethetmek gibidir sevgili.
Yokluğun en büyük azap olsa da,
Güneşin doğuşunda umut edip bekliyorum
Kara trenlerin gelmelerini,
An oluyor sessiz bir sahilde martılarla konuşurken
Senden açılıyor konu,
Seni getirecek geminin rengini söylüyorum onlara,
An oluyor bir uçurumda buluyorum kendimi
Kanadı kırılmış bir kartal yavrusuna anlatıyorum seni…
An oluyor kendi kendimi kandırıyorum
En büyük yalanıma inanıp bu gün gelecek diye
Süslüyorum her bir yanı…
Ama…