‘’Hangi sevdanın orta yolu var ki
Ya da kanamayan hangi yürek?
Sen yine de bana yaz
Yine bana...’’ diye başlamıştı sözlerine şair.
Gecenin koynuna bırakıp çocukluğunu
Nereye gittiğini bilmeden yol aldı
Yorgun bedeniyle karanlık şehrin, tenha
sokaklarında,
Fısıltıyla dilinden düşen sözcükler geceyi ağlatmaya yetiyordu.
‘’Olmadı yaprak dökümüne sereriz hayalleri
Ve kırılırken ince dallar misali umutlarımız…’’
Çok kırılmıştı belki de ya da hep yarım bırakılmıştı oyunları
Hep bir yerde içinde sönmeyen o ışık eşliğinde devam ediyordu hayat!
‘’Yeni pencereler açarız olmadık gecelere’’
Olmadık pencereler can yakıyordu
Canan’a olan özlem kırmızı gözyaşlarına sebep
Olmadı can diyordu olmaz ki böyle!
‘’Sere serpe uzanırken bedenlerimiz toprağa...
Sen olmadı yine bana yaz sevdiğini sevgili…
Ben çocuk saflığımla yine inanırım sana…’’
İnanmak belki de en büyük hazinesiydi,
İnanırım sen gel yeter ki!
Gelsin istiyordu ölmeden önce
Son defa görmek istercesine
Başını kaldırıp arş-ı Ala ya baktı bir süre,
Rüzgâr soluğunu kesmiş olacak ki öksürdü birden,
İçinden geçenler beynini kemiriyor,
Damarlarındaki kan isyan edercesine
haykırıyordu.
İlk el ele tutuştukları yere gelmişlerdi şimdi
‘’Aslında o kadar çok canım acıyor ki
Sana söylemek isteyip söyleyemediğim
Sözler canımı okuyor şimdi
Hani gözlerin deniz mavisiydi ya
Ben denizi seyrederken ne çok istedim ölmeyi…
Söyler misin?
Senin de yüreğine yağan yağmurlar
Acıtıyor mu yüreğini sevgili?’’
Dayanılmaz kılıyordu acılar artık
yüreğini
‘’Gel sevgili diyordu gel.
Yok, yok bırak bu anlamsız sözlerimi de
Bir çay koy iki bardak çayın dibinde bulalım hüznümüzü…
Bilirsin bir seni
Bir de çayı çok severim sevgili! ‘’
Hep söylerdin ya sigara içme diye!
Bak şimdi dinliyorum sözlerini!
Ben sigarayı içmiyorum artık o içiyor beni...
Unutmadan, dün sevdamıza rastladım pazarda,
Az kullanmış düşler yok satıyordu.
Hayallerimizi ise sen hibe etmişsin
Kendin gibi bir hiçe, üzülmedim!
Aksine seyrettim yüreğimin arka penceresinden, mazideki bize,
Kader bize şaka yapmıştı anlaşılan,
Sen kördün ben kör,
Birbirimizi görmeden nasıl da aşk dedik ki biz bize...’’
Bilirsin beni diyordu şair; Ben hep biraz deliyim
Yine deliliğim tuttu sevgili!
Sitemim sana değil sitemim seni çalan geceye…
Ne olurdu son bir kere son bir kere…
