Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben puslu bir yalnızlık,
Güneş tenime değse yok olacağım...
Gidişlerinin son deminde bir sigara dumanında hayalin
Bir varsın içime çekiyorum seni,
Bir bakmışsın acemi bir nefes sanıp dışarıya salmışım.
Eh be Evra!
Ölmeyeceğimi bilsem,
Hayalinin nefeslerini içimde tutacağım.
Hani korkum ölümden değil asla!
Sende bir daha dokunamamak beyazlara,
Korkum; hayalini kuramamak senli anların
…
Küçük bir kızın yanağındaki gülücük kadar
Masumcaydı seni sevmelerim.
Evra!
Tadı yanağıma sinen annemin öpücüğü gibiydi varlığın
Dudağımdaki hatıraların izlerinde çorak vadiler şimdi
Her bir sancımı biriktirip akıtıyorum.
Biliyorum toprak olacağım,
İstedim ki,