Sevgi, þefkat, diðergamlýk,merhamet ...                                                                                         Ve çoðu kez hüznün karþýlýðý olan iki hecedir o. Bazen bir yumaktýr hicrandan, bazende bir neydir inleyen.Duyduðumuz,fakat dinleyemediðimiz o en güzel bestedir çoðu zamanda.
    Ne anneler gördüm, Kimisini iþittim;
Soðuðun býçak bilediði, rüzgarýn ýslýk çaldýðý iklimlerden birinde, kara kýþa ve fýrtýnaya aldýrýþ etmeden,ilerliyor patika yollardan birinde.Ayaðýnda bir potin.tutmuþ sýmsýký evladýnýn elinden.Menzil,uzaktaki bir okul.Çocukcaðazýn yüzü gözü görünmüyor,sarmýþ sarmalamýþ iyice,oda halinden hiç rahatsýz deðil hani,sýrtýnda okul çantasý,sarýlmýþ anasýnýn eline,muhtaçlýðýný beyan edercesine.bata-çýka gittikleri yolda duruyorlar arada bir, ve anne çömeliyor yavrusunun önüne,rüzgardan açýlmýþ kaþkoluyla iyice sarýyor yavrusunun yüzünü.  Sonra uzanýp ellerini avuçluyor evladýnýn,aðzýna yaklaþtýrýp sýcak nefesiyle bir nebzede olsa ýsýtmak istiyor.Sonra kalkýp devam ediyorlar yola kaldýklarý yerden.Derken uzaklaþýyolar o bembayaz örtünün üstünde gözden kaybolana kadar ...
     Ahh anneler; dertli sineler,imalý çehreler...
Yüreðinde derin hislerlerle, bir eline sevinçlerini,bir eline umutlarýný alýr ve koþar bir süvari gibi adeta.Soluk almadan,durmadan,dinlemeden,bakmadan asla geriye.Kimi zaman önüne engeller çýksada o bitmeyen bir azimle göðüsler herþeyi.Zaten bitermi ki onda  elemler,dinmek bilirmi ýzdýraplar? oysa o tüm bunlara karþý hep cesur,dirençli ve güçlüdür.Kaldýrýr lügatýndan "yorgunluðu" ve "yeteri" geleceðe parlayan gözlerle bakar hep. Kimi zamanda sýðdýrýr tek kelimeye tüm anlamlarý,yada süzülür sýmsýcak çehresinden söyleyemdikleri.
   Ne anneler gördüm,Kimisini iþittim;
Sýrtlamýþ tüm yuvanýn yükünü sýrtýna koþuþturuyorken,yuva,hayat,evlat üçgeninde…
Sabahýn ilk ýþýklarýyla baþlýyor maroton. Önce yataðýndan doðrulduðunu görür gibi oluyorum, ilerliyor mutfaða doðru,bir çaydanlýk koyuyor ocaða ve sonra okul saatinin geldiðini farkediyor. Çocuklarýný kaldýrmak üzere odalarýna ilerliyor, kapýdan içeri bir  adým atýyor ve duruyor.Ýþte,yine o sýcacýk yüzünde bir tebessüm beliriyor evlatlarýný izlerken,ne kadar çok sevdiðini hatýrlýyor tekrar.O ay yüzündeki tebessüm hiç eksilmeden bir süre onlarý izliyor uzaktan. sonra en nazik dokunuþlarla,en tatlý dille,en hoþ musikiyle uyandýrýyor evlatlarýný,çocuklarý hazýrladýktan sonra kapýda,þairin tabiriyle "bir kuþ öksürüðü kadar temiz"bir þekilde öpücük konduruyor yanaklarýna.daha sonra evine dönüp þöyle bir bakýyor,derken ev iþlerine koþuþtururken buluyor kendini...bilmezken geçen zamaný,bir ara soluklanýyor.Alnýnda boncuk boncuk  terler.Elinin tersiyle siliyor alnýný,bu yorucu maratonun ardýndan akþam oluyor,evlat ve eþ yolu beklemek düþüyor bu kez payýna,her çalan kapýyý ayrý bir tebessümle açýyor hep. Sonrasýnda gece oluyor,herkes derin uykulara dalar ama o uykusudur hep..
     Eyy büyük çilekeþler...
Naðmeleri hüzün kokan, acýlara bile gülebilen o en güçlü insanlardýr onlar.Onlarýn mutluluðu sevdiklerinin mutluluðudur.Deðil mi ki evlat güldü,güler o da,mutlu olur belki evlattan daha çok.Sevmeyi en iyi bilenlerdir.onlarýn kalemleri hep umut yazar,mutluluk yazar.Gözleri baþka bakar çoðumuzun çirkin bildiklerinde mutlak bir güzellk vardýr onlar için.ahh o büyük yürekler...
    Ne anneler gördüm, kimisini iþittim;
Uðurlarken vatan görevine oðlunun yada yuvadan uçan kýzýnýn ardýndan bakan,buðulu bir çift göz olur kimi zamanda.Yada yitiklerin ardýndan uzaklara dalýp giden efkarlý bakýþtýrlardýr gözlerindeki. Ama en güzelide, geldimi dünyaya minik bir yüz,hayatýn tüm neþesi olur bir anda,dünyalarý verir tek gülüþüne.kucaðýna aldýmý o minik bedeni,kalbindeki tüm sevgi ve þefkatini akýtýr o küçük yüreðe.Unutur her ne elemini varsa baktýmý o masum gözlere...
    Anlamayý bilene sukunetle cevap verirler...
    Hayatý güzel kýlan en kutsal varlýktýrlar onlar...
   Ne evlatlar gördüm,kimisini iþittim;
Bazýsý "aman!!!incinir" diye taþýrken sýrtýnda, Bazýsý da feryatlarýna dahi kapamýþtýr kulaklarýný pervasýzca...
Hele birde en acý olaný var.Yok anne diyecek kimsesi,  tek ,belkide en büyük eksik o oluyor.Ne kimse sevebiliyor onun gibi nede kimse okþayabiliyor o sýcacýk ellerle.Hiç bir þey kar etmiyor o yokken... yokluðunu doldurakcak hiç bir varlýk ve nesne yaratýlmamýþtýr þu kainatta ayaklarýna cennetler serilen kutsal ruhlarýn... onun kýymetini bilmeyen evlat ta yoktur kainatta ne varki kimi toprak altýndayken anlar onu kimide toprak üstünde..
eee þair ne demiþler;
" ANA BAÞA TAÇ ÝMÝÞ,HER DERDE ÝLAÇ ÝMÝÞ,BÝR EVLAT PÝR OLSADA,ANAYA MUHTAÇ ÝMÝÞ..." 

                                                                                                                                                     2009