Kiþisel alanlarýmýzýn kalmadýðý bir dönemde yaþýyoruz. Özgürlüðümü kaybetmeye baþladýðýmý bu ülkeye ilk geldiðim günlerde anladým… Daha yeni tanýþtýðýnýz insan size “biraz kilo verseniz çok yakýþacak”, “bu kadar yüksek sesle müzik dinlerseniz kulaklarýnýz da bozulur”, “aaa siz çiçek bakýmýný bilmiyor musunuz, evinizde hiç mi çiçek yok“ diyebiliyor. Neden söylüyorsunuz bunlarý?... Çünkü karþýnýzdakinin kusuruna odaklanýyorsunuz. Hiç kusur bulamýyorsanýz bunu araþtýrmaktan hiç vazgeçmiyorsunuz. “Siz öyle göründüðüne bakmayýn, o þurdan gelme, ya da sonradan görme… “ tablet kelimeleriniz her daim hazýr… Saldýrýlar savunmalar, imalar kinayeler ve hatta alaycýlýðý adet edinenler… Trafik birbirine girmiþ… Ýletiþim kazalarý !

“Konuþma ehliyeti” olsaydý çoðu insan susturulma cezasý alýrdý herhalde.

Komþuluklarýmýz da, arkadaþlýklarýmýz da eskisi gibi deðil. “O var ya akþama kadar temizlik yapar, hasta!... “her gün dýþarý çýkýp nereye gidiyor ki acaba”... “kocasý böyle böyle yapmýþ ama o da böyle böyle demiþ”... Dedikodu yapmýyorsunuz deðil mi... Sadece olaný söylüyorsunuz… ne demekse… Olaný söylerseniz dedikodu, olmayaný söylerseniz iftiradýr zaten! Peki ne yapýyorsunuz?... Dobrasýnýz! En çok övündüðünüz þey bu… “Arkasýndan konuþmam ben dobrayým yüzüne söylerim”... Çatýr çatýr kýrarým kalbini, hiç bakmam üzülürmüþ kýrýlýrmýþ… Dost acý söyler... Dost ama herhangi biri deðil! Size baþkasýnýn alanýna böyle hunharca girme hakkýný kimse vermedi. Siz çalýyorsunuz. Kimsenin kendi içindeki benliðine ulaþmasýna, kendi gibi olmasýna izin vermiyorsunuz. Anlamak istediniz ama kusur bulmak için… Ýzinsiz, hadsiz sorular sordunuz… çizgileri aþtýnýz.

Farklý bi bakýþ açýsýný hatýrlatmak istiyorum. Ýnsanlarýn iyi taraflarýný görmeye alýþtýrýn kendinizi. Hiçbir þey bulamýyorsanýz bu sizin hatanýzdýr!

Empati ile baþlayan, “hal dili” ile süren daha derin, daha seviyeli daha anlamlý, kayda deðer dostluklar olsun ya da bence hiç görüþmeyelim.