Online Üye
Online Ziyaretçi
kimsenin umurunda değilim
kimsen de umurumda değil
doğanın gerçeği kabulümdür
toprağın kokusunda dur eğil
yanılgılarında tükenirken hep
eskiden beridir olduğun şehir
dökülmekte bu sıra yorgunluk
ayrılık kokusunda demlen bil
kaynayan yüreğinde şaşkınım
sarmalandığım geceden korku
dökülürken üzerimizde ağırlık
yağmurun kokusunda suyu sil
büyüsün bozulmadan toplanın
uyuduğun koynundan kaçılın
mavilikte uzar yüreğimde beni
aklımı başından sıyırdın gafil
kışın ayazında yandığım güne
düğümü çözülmesin gizindeyim
umurunda değilim ne düşünür
uğurlandı bir başındadır sefil
190212denizli