Anlýyamýyordum, bazen acaba diyordum
Kimi zaman tedirginliðimi saklayamýyordum,fakat aþikar eylemiyordum
Kimi vakit gizlice bakýyordum, tepkin nasýl olacak diye merak içinde bekliyordum
Hasrettiðimiz vecdimizin kesiþmediðini biliyordum niye farklý letaiflerden besleniyordum



Ayný lisaný konuþuyorduk ama, fakat’ý vardý
An ve vucut bulan zaman suallerimiz için bir çözüm olmadý, yýllardýr gözyaþý aktý
Sabýr demek ki hakkýyle anlaþýlamayan fýrsattý, kanaat etmek ruhum için nasýl vuslattý
Kýrgýn bir kalp, bitap olmuþ bir ruh yeniden canlanýrmýydý,umut ziyadesiyle niye hicrandý



Bir ömür söyleyemedim, sabýr içindirendim
Kim ne söylerse eyv demeyi gaye edindim, muhakkak ki bir hikmeti vardýr dedim
Nisa kimnliðinde gizlenen suhuleti yýllarca bekledim, o kaygýlarýndan arýnmaný bekledim
Elbet biz de gülebileceðiz birgün diye her sancý ve elemi halde demledim, þikayetlenmedim



Ahdimin takipçisiydim, taviz vermedim
Fakat gerekçesiz yargýlanmayý hiç beklemezdim,zanlarýn hasmý olan bir zadeydim
Ýtilaftan maksat nedir diye sual eylemiþtim,sen ise nedense o sessizliðine bürünmüþtün
Þer-i delillerin hülasasýnda hakký tespit ve batýlý reddetmek deðil mi diye tekrar etmiþtim



Fakat sen, hiç seslenmeden çekilmiþtin
Kuytu köþende sanki bir elemin içindeydin,adeta sahipsiz biriydin, ne kadar üzerdin
Kendimi yýllarca mahkum ettim, neden meram-ý halini anlayamýyorum diye söylenirdim
Çünki sen benin emanetimdin kimsaye serdimi ayan edemezdim sabýr içinde nefeslenirdim



O an kendi kendime bir söz vermiþtim
Kendisi gülene kadar asla gülmeyeceðim diye kanaate eriþtim,yaþamak adýna üzgündüm
Bahtým böyleymiþ mi demeliydim, neden gerekçeleri için gayret etmemeliydim, direndim
Üzülmeni nedense istemedim, mahkum eden gözlerinden, bir ömür muhabbet beklemiþtim




Mustafa CÝLASUN