Ekmek Teknesi
Epeyce eskimiş zaman,
Yaşlı artık resimler bile,
Biz neydik ne olduk.
Çivisi çıkmış dünyanın,
Tam ortasında kavrulduk,
Gözlerine baktık gençliğin,
Bir okka ekmek için,
Çalıştık hep çalıştık.
Hayal meyal artık anılar,
Zor seçer olduk hatıraları,
Aşka yabancıydık,
Tatmadığımız hislerin adını,
Sevda koyduk...
Kılı kırk yardığımız fikirler,
Yasaklıydı bir zamanlar,
Eyvallah dedik,
Kuraldı uyduk,
Bilmedi ruhumuz isyanı,
Tevekkül bir çelik hırka,
Giydik...
Gün oldu üşüdük içinde,
Gün oldu yandık.
Kara bir önlüktü emek,
Az da olsa aşımız,
Şikâyetsiz sitemsiz kabullendik.
Taşıdık hayatı,
Ağırdı sabır taşımız.
Efendi insan doğru adam,
Aksakallar döşedi yüzümüzü,
Saçlarımız çileli başımızın örtüsü,
Ağardı döküldü anlamadık,
Hayat denilen örsü,
Vurduk ekmek teknesine,
Örselendik eğrildik büküldük,
Ama eğilmedik be dost eğilmedik.
Ş.AYDOĞAN ( GÜLCENAZ )
TABLO / MEMİK KİBARKAYA
(
Ekmek Teknesi başlıklı yazı
Şükran Aydoğan tarafından
1.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
