BİLİYORUM
Yaman gözlüm sokaklara kıskanarak bakıyorsun
El ele tutuşanları izliyorsun biliyorum
Nerde diye mırıldanıp üzülüp iç çekiyorsun
Yokluğumda ellerimi özlüyorsun biliyorum
Kelepçe vurdum gönlümün hücresine attım seni
Kuru umutla kurduğum soframa aş ettim seni
Kendi mezarımı kazdım yılmadan yaşattım seni
Yine de ızdırap çekip sızlıyorsun biliyorum
Ne yapsam da gönlündeki derin yara sarılmıyor
Felek zayıf gördü bizi kovalıyor yorulmuyor
Uyku akan gözlerinden akan seller durulmuyor
Gözyaşını baş örtüne gizliyorsun biliyorum
Yanalım Mevlana gibi “aşk” aşk olur mu yanmadan
Dilde zikir döne döne yarin adını anmadan
Dert yorgunu bedeninle pencerende usanmadan
AKYÜZ’ ünün yollarını gözlüyorsun biliyorum