Bir Gülcenaz Masalı
Bir zamanlar bir kuş varmış, küçük bir kafeste yaşarmış. Hayatın sadece bu kafesten ibaret olduğunu sanırmış. Bir gün bir adam kafesin kapısını açmış, minik kuşu eline almış. Gel demiş gel, bak dünyayı gör. Bilmediğin güzellikler zevkler var. Sen de tat bunlardan senin de hakkın...
Kuş ürkerek bakmış adamın yüzüne. Gözlerinde endişe ve merak, uzatmış başını kafesten uçup adamın omzuna konmuş.
O pırıl pırıl kanatları tembelce açılmış. Uçmak istemiş, becerememiş düşmüş yere. Adam almış avucuna okşamış, acele etme diye sevmiş kuşu.
Kuş adamın yüreğini dinlemiş sevgisine inanmış ve dönmemiş kafesine. Aradan günler geçmiş, kuş ve adam çok mutlularmış. Evin içinde özgürce uçuyor dolaşıyor mutlu şarkılar söylüyormuş. Bir gün adam kuşa demiş ki;
Ben bir süre yokum seni kafesine geri koysam?
Kuş itiraz etmiş...
Hayır!!!
Sen nereye gideceksen bende geleceğim ne olur beni bırakma diye yalvarmış.
Adam kızmış söylenmiş. Bu ne sen yıllardır kafesinde idin sesin çıkmıyordu da şimdimi özgürlüğüne düşkün oldun!
Minik kuş şaşırmış çok üzülmüş minicik yüreği incinmiş.
Peki demiş adam seni tamamen özgür bırakayım, ben gelene kadar dolaş dışarıda uç gez.
Bu sözlere daha çok kırılmış minik kuş.
Ama ben özgürlüğümü değil seni istiyorum. Sensiz hür bile olsam gönlüm zindanda olacak ne olur gitme diye sızlanmaya devam etmiş. Adam onu umursamayınca, sessizce kafesine dönmüş ve susmuş.
Adam çekip gitmiş uzun bir zaman sonra döndüğünde, bakmış ki kuş kafeste yok.
Hemen hizmetçisine nerede olduğunu sormuş.
Hizmetçisi demiş ki:
Sizden sonra ne yem yedi ne su içti. Bir sabah pencerenin kenarına kondu akşama kadar oradan ayrılmadı. İçeri almak istedim kaçtı ağacın dalına kondu. Günlerce uğraştım dönsün diye ve orada aç susuz öldü sanırım, bir daha görmedim. Adamın yüreğine bir acı düşmüş kendini suçlamış.
Çünkü kuş kafesine alışkın yaşarken ona, tatmadığı zevkleri hayatın güzelliklerini göstermiş yaşatmış. Keşke demiş içinden, keşke hep kafesinde kalsaydı şimdi yaşıyor olacaktı. Bencillik ettim o günlerde mutsuzdum yalnızdım onu gönlümdeki boşluğa ortak ettim ümit verdim, inandı bana ben de zalimce çekip gittim.
Adam yaptığı yanlışı anlayınca çok üzülmüş, ama iş işten geçmiş.
Kaderine razı kafesinde yaşarken minik kuşun hayatına mal olan hatası için, Tanrıdan af dilemiş.
Sevgi bazen minik bir kuşun kanatlarında ya da, boş bir gönül kafesindedir. Önemli olan dikkatle davranmak ve kazanılan kalbi incitmemektir.
Aşk hür yürekleri sever.
Ş.AYDOĞAN / YALOVA / 14.4.2012
(
Kafesteki Kuş başlıklı yazı
Şükran Aydoğan tarafından
14.04.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
