Ne olur zemmedip yerme beni,
Şer olup şetmetip germe beni,
Sana dedim ki giderken,
Sakın zulmette koma beni.
Vahamet kapıda bilirim.
Sen sevmezken nasıl gelirim
Hayatım zindan geçerken,
Yokluk ölümse sevinirim.
Yıkma beni diye yalvardım,
Memnun ol diye yuvarlandım,
Ruhen yıkılmış biriyken,
Derdime çare neden olmadın.
Damarımdaki kan titredi,
Can pınarında su kesildi,
Mazi kurumuş pınarken,
Allah’û âlem can çekildi.
Zor günümde el olan sendin,
Dost demedin, düşman demedin,
El âlem mutlu yaşarken,
Bir gün de yürekten gülmedin.
Başkası ne der dedin, bana,
Çok karıştın yürek dünyama,
Ben yok içinde koşarken,
Neden destek olmadın bana.
Ülfet etme istemem gayri,
Hep karşımda oldun bir şaki,
Tedris haline kanarken,
Sadece dedim ol muttaki.
Zemmetme: Kötüleme.
Şetmetme: Sövme.
Ülfet: Dostluk.
Muttaki: Allah’tan korkan.
Şaki: Haydut.
Tedris: Ders veren.
Dost olduğunu bildiğim birine sitemdir.
Abdullah Yaşar Erdoğan.