bir kýskaç tarafýndan sýkýlýr sanki vucudun
kulaðýn seste,onu görür gibi bakarsýn semaya
bir kuþun kanat sesiyle irkilirsin o, gelmiþ gibi
dalarsýn tekrar hayaline, ne zordur ümitsiz beklemek

her giden gün, bir þeyler getirir, güler gözlerin
her giden gün,bir parça götürür, tükenir ümitlerin
bir yaprak hýþýrtýsýyla kendine geldiðinde elleri vucudunda gibi
yanarsýn da harlarda ,duymaz,taþtan farký kalmamýþ bedenin

güneþin doðuþunu beklersin,onu,aydýnlýkda görebilmek için
batar güneþ,döner kuþlar. o ,gelmez hala, dolar gözlerin
bir deniz, bir derya gibi dolu yüreðinde, boðulurken sevgin
yaksada tenini güneþ , donar,ellerinde kalmýþ yüreðin

güneþin batýþýný beklersin geceden iyi arkadaþ olur diye
kimseler görmez aðladýðýný,gözlerinden düþen damlalar bile
her biri kokunla gelen aþk fýsýltýsý gibi akar da yüreðine
ve kurur göz pýnarlarýn. ne zordur,tekrar dirilip beklemek

hayat güler sana, bilmez, için için aðladýðýný
kim sana eþ, canlýlar mý ölüler mi,yadýndaki dost mu
topraðýn tohumu, tohumun yaðmuru beklediði gibi beklersin
bir nefeslik canýn kalýr,ne zordur olmayaný beklemek...

 

 

Ankara 1988