BEYAZ GÜVERCİNİM                                

                                              

                                                Gece aniden uyandım,

                                                Yüreğim kıpır kıpır.

                                                Döndüm sağıma,

                                                Yanımdasın.    

                                                        

                                                Kollarıma aldım seni,

                                               Giderek artan bir ihtirasla;

                                               Öptüm,koktum bir daha öptüm.                                       

                                               Ardından yüzüne sürüp ellerimi,

                                               On defa,yüz defa, bin defa koktum.

                                               Ne bir tepki verdin,

                                               Ne yüzüme baktın,

                                               Yaşamıyor gibiydin.

                                                        

                                               İlkin uyandırmak istedim eğilip üzerine,

                                               Nefesin buz gibiydi,

                                               Endişelendim...

                                               Sonra yüreğinin üstüne koymak istedim ellerimi,

                                               Kıyamadım geri çektim.

                                               Buna karşın yüzüne takıldı gözlerim bir süre,

                                               Baktım, bir daha bir daha baktım.

                                               Arzuyla kollarıma aldığım sen değil,

                                               Hercai motifli kanaviçe yastıkmış meğer.

                                             

                                               Duygularım tarumar döndüm soluma,

                                               Önce fırlatıp attım yüzümdeki utancı karanlıklara.

                                               Ardından prangalar vurdum şahlanan arzularıma!

                                               Yetmedi, müebbet hapse mahkûm ettim.

                                                                                                                                                                                                                              

                                               Oda buz kesiyordu, 

                                               Sen yoktun.

                                               Umarsız daldım yatağa

                                               Mahcubiyetten yüzüm kıpkızıl.

                                               Dön Allah dön, ı-ıh…

                                              
                                               Sonunda flû bir rüya:                                            

                                               Kapı çalınıyor,

                                               Bir koşu uzanıp çeviriyorum anahtarı kilitte heyecanla.

                                               “Kim o?” diye sormaya hacet yok,

                                               Kapı açılıyor menteşe senfonisi eşliğinde.

                                               Karşımda sen,

                                               Doğumdan henüz dönmüş,           
                                               Gülümsüyorsun.                                          
                                               Bakmağa kıyamadığım gözlerin,

                                               Tüm yorgunluğunu haykırıyor yüzüme...

                                               
                                               Ve duvar saati iki kez vuruyor peş peşe,

                                               Gözlerimle konuşan gözlerini kıskanarak,

                                               Anlıyorum ki vakit gece yarısını geçeli iki saat olmuş.

                                               Üşüdüğünü fark ediyorum titremelerinden,

                                               Kaygıyla alıyorum üşüyen bedenini kollarıma,

                                               Karnındaki kutsal yükünle!

                                            
                                               Başın göğsümde ağır ağır çekiyorum içeri,

                                               Buz kesen ellerin ellerimde.

                                               Ve termometreler sıfırın altında eksi otuz beşi gösterirken,

                                               Sen hala gülümsüyorsun,

                                               Duvar saatinin ulu orta tehditlerine kulak asmadan.

                                            

                                               Duygularım alesta sarılıyorum tertemiz, 
                                               Hoş geldin beyaz güvercinim, diyorum kulağına usulca
                                               Hoş geldin...
                                               Yüreğimin içine.

                                                

                                                                                           Necati ÖZTURAÇ

                                                                                           Van/Özalp- 15 Ocak 1968

 

 

 

 

 

 

 

( Beyaz Güvercinim başlıklı yazı manastırlı tarafından 3.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu