Bir sabah uyandým.Yine her zaman ki gibi bir gündü görünen…

                Uyanýyorsun ve iþe gitmeye hazýrlanýyorsun her sabah olan telaþ. Kahvaltý giyinme falan evden çýkarken anahtarý aldým mý yanýma ha unutmadan kapýmý da kitliyeyim faslý. Sonra yürüme ye baþladým. Bir yandan da etrafýma bakýnýyorum. Derin bir nefes çektim hayattan ve o an dedim ki bu gün güzel bir gün…

                Bu günü farklý kýlmalýyým ama nasýl diye düþünürken yürümeye devam ettim

                Yol hep iþe gittiðim yol. Hiç deðiþik bir þey yok etrafýmda. Bir þey olmalý dedim bu gün diðer günlerden farlý olmalý. Adýmlarýmý yavaþlattým. Farklý bir þey bulacaðýmý umarak çevreme bakýnmaya baþladým.

                Sonra bir þey oldu faklý kokular geldi burnuma. Baþýmý hafifçe kokunu geldiði yöne doðru çevirdiðimde karþýmda kocaman bir lavanta aðacý vardý. Oysa her gün geçtiðim yoldu daha önce fark etmeliydim dedim kendi kendime.

                Daha dikkatli bakmaya baþladým baþka bir þey bulma çoþkusu ile. O anda kulaklarým bir kuþun sesini duydu. Ama her zaman duyduklarýmdan deðil daha farklý bir kuþun sesi onu bulma ümidi ile baþýmý kaldýrdýðým gökyüzüne uzana aðaçlara baktým ve kuþu arama baþladým

                Sesini takip ettikçe sanki daha uzaða uçuyor gibiydi bir ara ses o kadar yakýndan geldi ki onu göreceðimi düþündüm sevinç içinde ama maalesef göremedim.

                O sabah tek bir söz çýktý dudaklarýmdan bahar gelmiþ.

                Evet garip deðil mi biz yaþadýðýmýzý düþünürken neler kaçýyor gözümüzden ve neler eksiliyor biz kendimizi düþündüðümüzü sanýrken. Kazandýðýmýzý düþünüyoruz çalþýyorken aslýnda neler kaybettiðimizi bilmeden.

                Hayatýn ritminde unutuyoruz sevdiklerimizi düþünmeyi. Bilmeden eksiltiyoruz insanlarýmýzý. Bakmýyoruz çevremize. Görmüyoruz doðanýn bize sunduðu güzellikleri. Sonra bir gün benin yaptýðým gibi bu gün farklý olmalý deyip deðiþik olan bir þey arýyorsun sonra kendi kendine bahar gelmiþ ve ben geldiðini kaçýrmýþým diyorsun.

                Da ha neleri kaçýrdýk acaba hiç düþündük mü...

                                                                                                                             Miraç Sibel TALÝ