insan hayalini kurduðu þeyi gerçekleþtirmek için aylarýný yýllarýný o hayal için feda eder ve tam o hayale yaklaþýp gerçekleþtirecekken o hayalin kendinden çok uzakta olduðunu farkeder,o anda yaptýðý tek büyük hata korktuðu için o hayalden vazgeçmektir.Hayaller gerçekleþeceði zaman,insan neden korkar?Ben bu korkuyu neden hep yaþadýmneden hala yaþýyorum.Keþke demedim sanarken içimden kaç kez keþkeler geçti acaba,buda korkularýmdan bitanesi galiba,kaybettiðimi hata yaptýðýmý vicdan azabý çektiðimi kendime bile itiraf etmeye korkuyoru.Bu korku nezaman son bulucak ben nezaman  gerçek olmayan hayatta huzura kavuþcam.ufacýk bir gülümsemeyle mutlu olan ben þimdi o gülümseme bile yetmez oldu.Geçmiþmi beni bu hale getiren yoksa insanlarmý?yoksa kendi kendime yetememezliðimmi?Hep bir soru iþareti var kafamda önceden yaþamak için nedeni olan ben þimdi ölüme bir adým daha yaklaþmaya çalýþan oldum.Ýþte ben kendi hayatýý kaderimi mahfeden  biri oldum.