Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlık gecelerin koynunda barınır
Fahişe duygular
Ve
Nemli bir rutubet kokusu yayılır ortalığa
Havada bir melodram
Ondandır ki her gece
Bir fahişe doğurur bu havalar...
Savunmasız ve korunmasızdır artık fahişe
Bin çığlığı...
Bir eşkiya suskusuna yenik düşmüştür ve
Suskusu olmuştur fahişenin son çırpınışları...
Çığlıklarsa boşuna
Her şey bitmiştir artık...
Kır bir atın terkisine yüklenirken tüm utançlar
Vakurlu...
Bir o kadar da amiyane...
Zamanın çirkef yüzüne dalarken gözleri
Kirpiği bir ok gibi saplanır yüreğine fahişenin
Ve her saplanışlarında yüreğinden
İki damla kan süzülür acı ile
Her acı bir çığlık oluşturur dudağında
Tıpkı martıların tiz çığlıkları gibidir bu
Bazılarınınsa
(O)nur diye övündükleri
Kuru bir ağacın kovuğuna gizlenmiş
Utançlarıdır aslında...
U t a n ç l a r ı !
Kardelen
Serap Sönmez