-Hastasın sen.
-Bunu beni incitmek için mi söylüyorsun.
-Doktorda olsam aynı şeyi söylerdim, hastasın sen!*
Yaşadıklarım kimden miras kaldı bilemiyorum. Yalnızca bilmediğim insanları özlüyorum. Nerde bir boşluk bulsam oturup yazmak geliyor içimden.
Şuan olduğu gibi! Otobüsteyim, şanslıyım oturacak bir yer buldum. Şoför gaza bastıkça bilirsiniz ülkemin yolları bozuktur, titriyor el yazım.
Yazıyorum ve yaşıyorum.
Yaşamak için çok neden bulamıyorum son günlerde kendime.
Ama yazmak için çok nedenim var.
İnsanları yazıyorum, genel evleri, uyuşturucu batağına saplanmış “arkadaşlarımı…”
Bir tek siyaseti yazmak gelmiyor içimden.
PKK ve Kürtleri aynı kefeye koyan insanlar var çünkü.
Oysa biz Türk’üz… KÜRDÜ TÜRKÜ LAZI ÇERKEZİ KARDEŞTİR...
Neyse boş ve daha öncede belirtmiştim.
Rütbelerini kalbine takmış tek bir adam tanıyorum ben.
Mustafa Kemal Atatürk!
Bu günün adamlarını yazmaya değer bulmuyorum belki..
Doktorum sinirlerine hâkim olmalısın dedi.
Söz dinleyen uslu bir çocuğum…
Bu kalabalık gözükme telaşına aldanmayın, aslında çok yalnızım ben. Yalnızlığımdan değil çokça insanla oturup bir şeyler içmem. Aşk dışında nefes üflenmeden ciğerlerime, arınamam bu kimsesizlikten.
Lakin yaşamak istiyorum.
İnsanların acıları ile yaralansın bedenim.
“Ben yanmasam
Sen yanmasan
Nasıl çıkar, karanlıklar aydınlığa”*
Acımaktan hiç utanmadım. Biri uğruna ağlamaktan da.
Mutsuzken, mutlu görünür gibi davranmadım hiç kimseye.
Maske takmadım hiç
Çünkü biliyordum V For Venatta gibi tekrardan gönderilmeyeceğim bu dünyaya.
Böyle davrandıkça, kullandığım ilaçları bırakmamamı söyleyip durdular.
Şımardım galiba.
Kurtuldum beni mal gibi eden o şizofreni ilaçlarından.
Clonex,ketilept,Sergual….
İyileşmesi gereken ben değilim çünkü.
İyi olması gereken sizlersiniz!
Yolun ortasında mendil satan çocukların önünden geçen son model arabalar.
Annesinin göğsüne yapışmış çocukların babaları.
Nazımı içeri tıkan adamlar…
Söylesene
Kim hasta…?
Bırak beni, dokunma!
İyiyim ben …
Aşk ile…
Emrah Sağlam.
*Haybeden gerçek üstü aşk/Yılmaz Erdoğan
*Kerem Gibi/Nazım Hikmet