Her an seni düþünüp,ben üzemem kendimi
Bana yaþattýklarýn,yaptýðýna deydimi?
Gökten melekler inip,terk edilmez dendimi
Gençliðime doymayým,þu kadar üzüldüysem

Bir gül solsa bülbüller,konar solmamýþ gibi
Güler gerçek sevenler,gözü dolmamýþ gibi
Yaþýyorum sensizde,bir þey olmamýþ gibi
Gençliðime doymayým,þu kadar üzüldüysem

Diyorsan ki sevgimiz,bozulduysa özünden
Sen böyle istiyorsan,koparalým kökünden
Sen üzülme yeter ki,böyle benim düþüncem
Gençliðime doymayým,þu kadar üzüldüysem

Benim ki aþk deðildi,sen dilimde aðýttýn
Farzet ki þükür ettim,sadakalar daðýttým
Akmadan göz yaþýmý,yüreðime akýttým
Gençliðime doymayým,þu kadar üzüldüysem

Bitmez denilen aþkýn,demek sonuna vardýk
Seninle gönlümüzü,ayrýlýða mý saldýk?
Bu günden sonra beni,görmeyeceksin artýk
Gençliðime doymayým,þu kadar üzüldüysem

Sýr gibi tüm üzüntüm,gider benle mezara
Kin duymaný istedim,üzülme diye bana
Sen üzülme diyerek,doðru demedim sana
Gençliðime doymayým,eðer üzülmediysem
Acý çekme diyerek,seni düþünmediysem

Bulmasýn seni ah'ým,yaþama hiç gazabý
Seni sevmedim deyip,kapadým ben hesabý
Sen terk etmiþ olsanda,çekme vicdan azabý
Gençliðime doymayým,eðer üzülmediysem
Acý çekme diyerek,seni düþünmediysem

Taþýndým bu þehirden.Baþka bir þehrin lüks bir semtinde,bir ev tuttum.Kaç sene oldu eþyalarý dahi yerleþtirmedim.Üçlü bir koltuk var,geceleri hep orda yatýyorum.Anlayacaðýn,ev darma daðýnýk.Bende öyle.Saç,sakal uzadý.Ýnanýrmýsýn daha hiç traþ olmadým.Ayakkabýlarýmda eskidi,yýrtýldý.Parmaklarým gözüküyor.Beni fakir bir dilenci sanýyorlar,biliyormusun.Para veren bile oluyor.Tabi almýyorum.Sen bir bilsen,bir görsen varlýk içinde yokluk yaþýyorsun diye,bana kýzarsýn,biliyorum.Ama sen bu dünya da yokmusun ki?Ozaman neden ben senin varlýðýnda yokluðunu yaþýyorum?

Ha!Sana seni sevmiyorum demiþtim ya.YALANDI