Yıllar su gibi akmış pır pır atar yüreğin Yoksulluk öyle ezmiş komşuları tanıyor Üstüne güneş doğmaz dondu ölene değin Sekiz evlat büyütmüş kaderden utanıyor
Ağrılardan yatamaz inler sabaha kadar Yine hava karardı kimler arar kim sorar Beyhude bekler durur ,oğlu ve kızları var Sekiz evlat büyütmüş kaderden utanıyor
Birgün sende diyecen ömür kısaymış meğer Ata’dan vazgeçilmez değmezdi didişmeler Bak utanmaz ağlaşır mirasın peşindeler Sekiz evlat büyütmüş kaderden utanıyor
Yavrularını söyler geçmişi çok özlemiş. İçine ne hasretler acıları gizlemiş Bayramda çocukların yollarını gözlemiş. Sekiz evlat büyütmüş kaderden utanıyor
Böyle gelmiş gidecek bu Dünya boş bir kafes! Kıymetlerini bilin yaşlılarda son nefes! Artık vakit geç oldu çıkmaz ki onlarda ses! Sekiz evlat büyütmüş kaderden utanıyor
( Sekiz Evlat Büyütmüş başlıklı yazı TülayASLAN tarafından 29.07.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
