Payidar Sandığım Gülüşler
Payidar değilmiş meğerse o gülüşler
Ne çok mutluluklara tanık olurken bu gözler
Bir tek bana gülmedi nedense o kader...
Çalkarası gökyüzüne astım
En son gülüşlerimi
Şimdi gözlerim kan çanağı...
Kim bilir?
Kaç denize şifa olurken gözyaşlarım
Ne denizler katıklandı tuzundan
Bana ise;
Hep acısı kaldı
Hep tortusu
Katmer katmer...
Meğerse;
Ne vakitsiz ecellere olmuş bilmediğim doğumlar
Okyanuslara doğru kulaç atarken çaresizliğim
Kaç çakıl taşı tanık oldu mutsuzluğuma...
Bir sen yar!
Bir sen anlayamadın beni
Akıntılara kürek çekti hep sensizlikler...
Şimdi hayatın;
Neresindeyim ben?
Hangi kıyısından doğup batıyor güneş
Daha kaç sinsi gülüşlere tanık olacak bu gözler
Mutluluk bir oltanın ucundaysa
Daha kaç balığa yem olacak bu hayatlar…
Heyhat...
Yaşam buysa
Bekletme ne olur
Sür yüzüme o payidar gülüşlerini
Bakışlarını kaçırma gözlerimden
Bir içten gülüşe öylesine hasret ki bu gözler
Mademki öleceğiz
O zaman;
Bir içten tebessüme olsun hiç değilse giderayak
Bu son ecel...
Kardelen
Serap Sönmez
(
Payidar Sandığım Gülüşler başlıklı yazı
KARDELEN tarafından
7.09.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
