BİR YAZ AKŞAMI,GÜNEŞİN IŞIKLARININ DENİZİN MAVİSİYLE SON SEVİŞMESİ...
ÇIGLIK ÇIGLIGA FERYAT EDİYOR DENİZ,KENDİ KENDİNİ HIRPALIYOR..
UFUKTA ERKEN AYRILIGA SEBEP DAGLAR,UTANCINDAN YERİNİ DİBİNE GİRECEK NERDEYSE..
DENİZLER KARA BAGLAR..SİYAH ÖRTÜSÜNE BÜRÜNÜR,KİMSELERE İFŞA ETMEZ AŞKINI, GÜNEŞİNİ BEKLER HER DEM..
BU AŞK KAİNATIN EN BÜYÜK AŞKIDIR;
HERGÜNBEGÜN KENDİNİ YENİLEYEN VE YÜCELEN BİR AŞK..
AŞK ACIDIR.VUSLAT HAYALDİR..
VE BİRGÜN GÜNEŞ
TUTAMAZ KENDİSİNİ DAHA FAZLA, AŞKINA DENİZİNE VUSLAT İÇİN KOŞAR..
DAGLAR ENGEL OLMAMAK İÇİN YÜRÜR ÇIKAR ARADAN..
YILDIZLAR BU BÜYÜK AŞKIN KARŞINDA TUTUNAMAZ DERİN KARANLIKLARDA...
KAİNATIN KUTLAMASI VARDIR DÖKÜLÜRLER YAHMURLAR GİBİ YERYÜZÜNE..
VUSLAT KIZILCA KIYAMET OLUR..
SON KURBANINIDA ALIR AŞK BÖYLELİKLE..
GÜNEŞ KENDİSİNİ FEDA ETMİŞTİR AŞIKLARA..
AŞIKLAR YAŞATMIŞTIR IŞIGINDA GÜNEŞ..
VE YOK OLMALIDIRKİ AŞIKLAR YENİDEN DİRİLEBİLSİN..
(VE BEN..HAYLAZ DÜŞÜNCELERİMİ RÜZGARLARA SAVURDUM..
YÜREGİM BİR AGAÇ KOVUGU GİBİ KENDİ HALİNDE İÇLENMEKTE..
İKLİMİ İKİ MEVSİM KOR VE AYAZ...
VE BEN GÜNEŞİ BEKLİYORUM YENİDEN ÇİÇEKLER AÇMAK İÇİN...).. (KENDİNOL)
