Nida Eylesen!
Nîda Eylesen!
Karanlık bir mahzende, nîda eylesen
O mahzende mahvu perişan isen
Kim sana el uzatır, ne beklersen
Nîda eylesen, kim duyar yürekten!
Kaçarsın, gerçek kemirgeni görsen
Suret-i yüz insan, içi kemirgen
Yalan söyleyip, kuyu kazar iken
Nîda eylesen, kim duyar yürekten!
Sen, dostun zannedip ona gülerken
O sana gülüp, içinden düşmanınken
Dost deyip, postunu yüzmek isterken
Nîda eylesen, kim duyar yürekten!
Var olan, kemirip kokan kenefler
İnsan zannedersin, meğer pislikler
Temiz mahzun insandan, ne isterler?
Nîda eylesen, kim duyar yürekten!
Alem-i Sır
* * *
Nida: Çağırma, bağırma, seslenme.
Kenef: 1: Tuvalet. 2: Sıfat pis, berbat.
Mahzun: Üzgün, üzüntülü.
(
Nida Eylesen! başlıklı yazı
Alem-i Sır tarafından
19.09.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
