Kanadýnýn sola doðru sarktýðýný gördüm martýnýn.
Belli ki okþamayý bilmeyen bir sakar güvercin kanadýnýn,
Haþin darbelerine maruz kalmýþtý kanadý, zavallýnýn.
Uçsuz bucaksýz maviliklerde uçardý martý,
Hiç tenezzül etmeden atýk balýklara,
Keþfetmek isterdi gökyüzünün derinliklerini umarsýzca bir karartý.
Nasýl olsa düþtüðünde açlýðýna çare arardý.
Bilirdi ki alçak zeminlerde uçanlardan çok vardý.
Süslü bir güvercine gönül baðladý bir gün martý.
“Sen benimle yüksel,

Hayallerimin enginliðine dal ”diye yalvardý.
Güvercin, martýnýn engin hayallerine kandý.
Uçmaya çalýþýrken baþa baþ onunla,
“Alçak semalarda da mutlu olurum” sandý.
Ama güvercin, kanatlarýna daha fazla kýyamadý,
Sýnýrlarý olmayan martýnýn menzilinden çýktý.
Gagasýnda taþýdýðý azýðýnýn güveniyle, yeryüzüne aktý.
Sessizce süzülürken emin ellerine,
Kanadýný martýya taktý.
Kenetlendiðini fark ettiðinde martý,

Güvercinin narin pençelerine.
Çýðlýklarý bütün mavilikleri yýrttý, yerde ve gökte.
Son bir gayretle çýktý güvercinin menzilinden
Kýrýk kanadýnýn aðýrlýðýný attý üzerinden.
Hýþýmla yükselirken uçsuz bucaksýz maviliklere,
"Senle uçmak istemiþtim, ama uçabilirim ben tek de"
Mýrýltýsý çýktý martýnýn kýrgýn yüreðinden.
Son kez ve bir kez daha geçmiþti, feleðin çemberinden.