Yokluğunda;
Varsın mahkum edilsin duygularım
Lâl olsun seni andığım dilim
Varsın tutmaz olsun elim ayağım
Prangalar vurulsun...
Mil çekilsin gözlerime
Kör olsun seni gören gözlerim...
Nasılsa ben birazdan, göz hapsine mahkum bir suçlu gibi
Ellerim kelepçeli getirileceğim huzuruna
Çaprazlama gerileceğim çarmıhına
Ve tenim kavruluncaya dek bekletileceğim mahşerinde
Tut ki;
Harabe aşkların örümceğiyim
Yüzüm gözüm ağ...
Ateş karıyorum,
Bir tutam komplikasyon iyi gelir diyorum
Donmuş yüreğine...
Ve sürüyorum bedenimi kollarına
Kucaklayacağın düşüncesiyle...
Tut ki;
Mecnun Leyla'sı için çöllere hiç düşmedi
Ferhat Şirin'i için dağları hiç delmedi
Bülbül gül/i için feryat figan etmedi
Ben yine arsız bir çocuk gibi
Durup durup ''Aşk''
Dilen meyeceğim yüzsüzlüğümle
Ve salarken vecde inat kalbimi
Akıntılarında kürek çekmeyeceğim
Peşin sıra...
Tut ki;
Bütün aşkları yaktım bugün
Salt yalnızlıklarla buluşturdum hepsini
Ve birer birer savurdum küllerini
Rüzgarında savruluncaya dek tutacağım yasını
Sonra dağılacağım unufak
Bir toz bulutu gibi uçuşacağım gözden ırak
Tut ki;
Sen ve ben, bir çağ ötesi
Ayni coğrafyada
Buluşuncaya dek...Kimbilir?
Kardelen
Serap Sönmez
