ellerimi açtım bak semaya
ben mutlu olamadım sen olasın diye
mutluluk uzak değil bir adım ötede
bunu anlasan sen de şu sessiz gecede...
hiç beklemediğim anda telefon çaldı
kurduğum hayaller yarıda kaldı
bitti demek o kadar kolay mı
işte o an ciğerlerim yandı.
tüm yaşanmışlıkları bir kalemde silip attın
bunu söylerken ne kadar da rahattın
damarlarımdaki kan çekildi sanki
kalp atışlarım yavaşladı
yaşayan ölüden ne farkım kaldı
artık eserinle öğün be gülüm.
kara bulutlar sardı her yanımı
azrail bekliyor almak için canımı
bir daha anmak mı adını
nereden düştüm böyle bir aşka.
yürek yaralı olunca
gözler gerçekleri görmezmiş
dil inzivaya çekilmiş
acı bir söz dahi söylemezmiş
insan sevmediğini hiç özlemezmiş
unuttum demek o kadar kolay mı
A-bı hayat çeşmesinden bir yudum su içsem
sana olan susuzluğum geçer mi sanırsın
tüm bedenim alev gibi yanıyor
ilk kıvılcımı yakan inan ki sensin
REFİK
İSTANBUL
(
İşte Eserin Ben başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
9.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
