Mihrican’ım,

Canım...

Birazdan halimi,

Kelimelerin diliyle anlatacağım…

Haykırdım;

Bu fırtınaların dili dediler,

Çok gördüler.

Sustum;

Ölü müsün dediler

Yok gördüler…

Ağladım;

Ağlamak, bulutların duasıymış

Nerden bileyim.

Benle, kâinat ağladı,

Bulutlar ağladı,

Umutlar da ağladı.

Sevdalı yürekleri, yaktı dağladı…

Güldüm;

Yaşadıklarıma,

Ya da;

Yaşayamadıklarıma…

Bu defa, gamsız dediler.

Neyleyim,

Mihrican’ım.

Sen söyle be canım…

Anladım ki, sensiz olmuyor.

Zaten,

Kararım da kalmadı.

İster ağlat, ister güldür.

Çok süründüm yıllardır

Tut elimden tut kaldır…