Veda
oturdum koltuğa boş beşik misali
bekliyorum yakarışlarımı duyup gelirsin diye
sana hasretim, sevgine muhtacım
derdime derman olmadın niye
hani beyaz bir sayfa açmıştık seninle
ne hayaller kurmuştuk yeminle
verdiğin tüm sözler koca bir yalanmış
ben seni sevdim her şeyinle
sen benim içimi ısıtan
zor günlerimde yanımda olan
beni hayata bağlayan
olmazsa olmazımdın
içimdeki sevgi tomurcukları soldu bak yavaş yavaş
ona can veren hayat suyu gibiydin
fersah fersah derinlere daldım
sanki vurgun yemiş gibiyim
çalma kapımı bir daha gönül hırsızı
en değerli şeyimi alıp götürdün
sana verecek hiçbir şeyim kalmadı
sen benim için gittiğin gün öldün...
REFİK
İSTANBUL
(
Veda başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
15.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
