Demirden Leblebiler Yuttum
Anayı babayı hasrete savurdum
Kardeşlerimin özlemiyle kavruldum
Baba ocağına aileme yasaklandım
Doğduğum yeri rüyalarımda gördüm
Eş değil,sevgili değil yar değil
Sanki canımı alacak azrail
Dem be dem sözü kanun
Eli sopalı iyice alır hıncını
Sana sığındım anayı babayı unuttum
Yastığım göz yaşlarımla ıslandıkça
Ters yüz ettim akıtmaya devam ettim
Ne gün gördümkü ben yandım
Demirden leblebiler yuttum
Derdimi kimselere demedim
Yaşım küçüktü evlilik bu sandım
Çok cefalara katlandım
Üşüdüm dondum kaldım
Karanlıklarda dışarılarda
Zalimin huyu suyu türlü türlü
İnsanlıkla bağdaşmaz yüreği
Kurtulamadım dertlerimden
Allahıma çok yalvardım öleyim diye
Kefen bile benden hoşlanmadı
Bedenime giydiremedim bir türlü
Tülay der sevgiler saçtım
Karşılığında dert satın aldım
Hamdım pişdim yandım
Hayat okulundan geçtim
TÜLAY& POLAT
(
Demirden Leblebiler Yuttum başlıklı yazı
TülayASLAN tarafından
20.08.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
