Tüm renklerimi kaybettiðim yerde, 
Çýrýlçýplak kalmýþken renklerimden, 
Bir düþ kadar griyken 
Solmuþken soðuk kýþ geceleri kadar 
Siyaha boyandým. 

Tüm geliþlerim sana kadardý, 
Gidiþlerim yine sana. 

Þiirlerimin en üstünde ayýrdýðým kýtalarým gibiydin, 
En baþta anardým seni 
Yine seninle biterdi þiirler. 
Anlatamadýklarým kadardýn 
Bana gelmelerin kadar. 

Gelmesen de bir hayalle gelirdin odama, 
Seni her þeyden ayýklayan ben 
Bir zamana takýlýp kaldým. 
Ayýlamadým senden sonra, 
Ayrýlamadým. 
Akrepten, 
Yelkovandan. 
Saniyeler hep peþimdeydi. 

Ben hep geç kalýþlarý yaþýyordum. 
Otobüse son anda yetiþtiðim hayat 
Beni sana yetiþtirmekte pek de cömert davranmamýþtý. 
Dersine geç kalmýþ öðrenci mahcubiyetiyle kapýnda, 
Zilin çalmasýný bekledim, 
Ellerimde þiirler. 
Ýçim de hevesle. 

Zil çalmadý hiç, 
Çalsa da sen çýkmadýn girdiðin o sýnýftan. 
Bekledikçe siyaha boyandým 
Þimdi karanlýða yakýn zamanlardayým. 
Sensizlik en güzel bu renkte anlatýlýr, 
Gece gibi, 
Soðuk gibi, 
Buz gibi, 
Kesik gibi. 

Koskoca bir boþluk þimdi her þey, 
Baktýðým ayna bile boþluk. 
Geç kalýþlarýmý bir hayata sýðdýramayan zaman 
Geniþ bir boþluk yarattý bende. 
Baktýðým aynalar kayýp 
Zaman kayýp 
Kendime bile kayýbým. 

Bir derslik zaman dilimi yetecekti bizi buluþturmaya 
Bir sýra, bir masa, 
Bir mutluluk düþlemiþtik, bir ömür kadar. 
Ders almakta mý geciktik? 
Derse mi geç kaldýk? 
Ýkisinin farký yoktu birbirinden. 

Þimdi bir ölümlük siyah zaman var, 
Çoðul bile deðil zamanlarýmýz, 
Biz olamadýðýmýz zamandan beri. 
Ders yok, 
Masa yok,
El ele tutuþacaðýmýz sokaklar yok,
Oturacaðýmýz bank da yok. 

Geç kalýþlarýmýz var.
Kaybettiðimiz zamanlar,
Ve kocaman boþluk.