Hüseyin E

Kendisi aslen Diyarbakýr’ lý olan, þiþman yapýlý tam bir toprak aðasý görünümündeki Hüseyin efendi varlýklý biriydi. Evleri vardý arabalarý vardý, maaþý vardý olmasý geren her þeyi vardý onun olmayan tek þeyi ise huzuruydu. O da yanlýþ bir evlilik yapmýþ olmasýndandý.

     Bu Hüseyin Efendi zamanýnda nasýl olduysa talihsiz bir akraba kýzýyla evlilik yapmýþtý. Sonradan görme akraba köylü kýzý eþi, kýsa zamanda varlýk içinde yaþarken lüx yaþama alýþmýþtý.

Ýçinde bulunduðu ona göre bu baþ döndürücü varlýk onun baþýný döndürmüþtü. Kadýn Hüseyin efendiyle evlendikten birkaç sene sonra kadýnlar arasýnda dostlar edinerek kumara baþlamýþtý ve Eþi Hüseyin efendiyle pek ilgilenmez olmuþtu.

     Hüseyin, efendi akraba kýzý olan bu karsýnýn bu kötü alýþkanlýðýna mani olamayýnca kendi kendini yiyordu ve huzuru baþkalarýnda baþka yerlerde baþka kimselerde aramaya baþlamýþtý.

     Karýsý akraba kýzý olduðundan ondan ne boþanabiliyordu ne de boþanma lafý edebiliyordu. Çünkü onlarýn törelerinde evlendikten sonra boþanma denen bir olay olamazdý.

     Evinde huzuru bulamayan bizim iri yapýlý göbekli Diyarbakýr’ lý Hüseyin efendi, kendisine ilgi göstermeyen karýsý yüzünden evini terk ediyor gidiyor saðda solda edindiði baþkasýnýn parasýný yemekten hoþlanan içki dostlarýyla bir araya gelip meyhanelerde yiyip içiyordu.

     Hüseyin efendinin zamanla bir erkek bir de kýz çocuðu oldu. Çocuklar büyüdü ama büyüdükçe hep annesinin tarafýnda olan onlara göre sarhoþ babalarýndan uzak, babadan daha çok annelerini seven çocuklar olmuþtu.

Babalarý bu arada içkiye alýþtýðýndan onu pek sevmiyorlardý. Oysa onlar, babalarýnýn içkiye nasýl ve niçin alýþtýðýný bilmiyorlar olayýn bu tarafýný hiç düþünmüyorlardý.

     Bu durum da Hüseyin efendiyi kahrediyordu. Bir gün Hüseyin Efendi kendi kendine bir karar verdi. Artýk çocuklarýnýn bile sevmediði bu yaþadýðý evi terk edip baþka bir yerde yaþamayý düþündü.

Yaþadýðý yerdeki yaptýðý iþini gücünü artýk büyümüþ olan oðluna býrakarak baþka bir þehirde huzuru aramaya baþladý. Çoktandýr hayalini kurduðu küçük bir Ak deniz kasabasýna gelerek tek baþýna yerleþti artýk tek baþýna bu küçük kasabada yaþayan biriydi.

Hüseyin, efendi zaman içinde burayý daha da çok sevdi eþinden çoluk çocuðundan uzak bu sahil kasabasýnda yeni dostlar edindi ve o dostlarýyla günlerini geçiriyordu artýk.

Her sabah kalkýyor, kendi elleriyle hazýrladýðý kahvaltýsýný güneþ alan denizi gören evinin balkonundaki manzara karþýsýnda huzur içinde yapýyordu. Öðlen olunca da, giyinip kuþanýp süslenip sahile inip zamanýný kendi gibi yalnýz yaþayan orada dost edindiði yeni dostlarýyla bir deniz kenarýndaki kafede çay içerek sohbet ederek geçiriyordu.

Evini yurdunu terk eden bizim bu, Hüseyin efendi varlýklý olduðu kadar bonkör de olduðundan bulunduðu bu yeni yerde, yeni dostlarla yemesini içmesini seviyordu. Elinde avucunda ne varsa onlarý, onlarla paylaþýyor beraber yiyorlar ve beraber içiyorlardý.

Onun bu alýþkanlýðý, çevresindeki dost sayýsýnýn da yavaþ, yavaþ artmasýna neden olmuþtu.

Çevresindeki bu dostlarýnýn içinde para avcýsý dul kadýnlar, aylaktan geçinmeye çalýþan erkekler, kimleri ararsan vardý.

Bir gün güzel bir kadýn Hüseyin efendiyle önceden tanýþmýþ olan baþka bir arkadaþýyla Hüseyin efendinin yanýna çýka geldi oturdu.

Bu güzel alýmlý dul kadýn, Hüseyin efendinin namýný duymuþtu ve onu gözüne kestirmiþti.

Kadýn duldu ve çok güzeldi. Uzun boylu iri can yakan eþek gözleriyle insaný etkileyen bir esmer güzeliydi.

Önce sýradan konuþmalar baþladý hal hatýr soruldu derken, sonra yavaþ, yavaþ bu kadýn Hüseyin efendiyle dostluðunu ilerletti.

Onun gibi dul olmasa’ da dul sayýlan en azýndan kendini öyle gösteren bizim Hüseyin efendi de, bu kadýnýn görsel güzelliðinden çok etkilenmiþti. Kadýna iltifatlar ediyor ikramlarda bulunuyor onu çok beðendiðini kadýnýn iri gözlerinin içine bakarak belli ediyordu.

Artýk kadýn Hüseyin efendinin gündüzleri ayrýlmaz bir parçasý olmuþtu. Her gün öðleden sonra ayný yerde buluþuyorlar, ayný yerde beraberce yiyorlar içiyorlar sohbetler arasýnda geleni gideni denizin güzelliðini havasýný soluyarak seyredip akþamý yapýyorlardý.

Aslýnda evini yuvasýný terk etmiþ kaderine küsmüþ olan bizim Hüseyin, efendi baþlangýçta kötü düþünceli biri deðildi. Onunki sadece hoþça bir vakit geçirmek zamanýný aradýðý mutluluk içinde geçirmek evinden yuvasýndan kaynaklanan içindeki derdini tasasýný bir nebze olsun unutabilmekti.

Fakat Hüseyin, efendinin yeni tanýdýðý bu güzel dul kadýnýn iri siyah gözlerinin yaktýðý ateþin altýnda yatan ise, günahkar dayanýlmaz bir arzuydu ve bu durum Hüseyin amcayý etkisi altýna alýyordu.  

Bu arzuyu bakýþlarýyla Hüseyin, efendiye aktarmakta usta olan, parmaklarý kýnalý kadýn, bir rakkase kývraklýyla Hüseyin amcayý çok kolay etkilemiþti.

Alevler Hüseyin amcayý sarmýþtý, söndürülmesi güç bir hale gelmiþti. Artýk Hüseyin efendinin de ruhunda zapt edilmesi güç istekler dolaþmaya baþlamýþtý.

Yine bir gün manolya aðaçlarýnýn gölgelediði sahildeki bir gazinoda oturdular yediler içtiler eþsiz güzellikteki manzaranýn içinde birbirleriyle sohbet ettiler.

Vakit akþam olmuþtu evlere gitme zamanýydý, birlikte evlerinin bulunduðu yere doðru yürüdüler. Ayný mahallede oturuyorlardý, kadýn Hüseyin efendinin bulunduðu sokaðýn birkaç sokak ötesinde oturduðunu söylüyordu.

Hüseyin efendinin evinin önüne gelince durdular ne kadýnýn ne de Hüseyin efendinin orada ayrýlmaya niyeti vardý.

Kýsa bir düþündükten sonra birlikte Hüseyin efendinin yaþadýðý eve girdiler.

Kadýn dul Hüseyin, efendi de en az dul gibi evde tek baþýna yalnýz yaþadýðýndan ev kirlenmiþ biraz da tozlanmýþtý.

Kadýn yardým bahanesiyle evi temizlemeye çalýþýrken ev sahibi Hüseyin Efendi de bir taraftan ona yardým ediyordu. Temizlik sýrasý artýk mutfaða gelmiþti. Mutfakta günlerdir yýkanmamýþ kirlenmiþ tabaklar üst üste yýðýlý tezgâhýn üzerinde temizlenmeyi bekliyordu.

   Kadýn tabaklarý yýkamaya çalýþýrken ona yardým eden içinde zapt edilmez arzularýn dolaþtýðý Hüseyin efendinin eli kadýnýn tenine deðdi.

Artýk ten tene deðil ruha deðmiþti. Ten orada en muhteþem rahatlýðý hissetmeye baþlamýþtý.

Çoktandýr böyle bir çýlgýnlýðý yaþamamýþ, seviþmeye hasret iri yapýlý dev vücut, bir müddet sonra, bir anda bir çuval gibi yere yýkýlýverdi mutfaðýn orta yerine serilip kalmýþtý.

Kadýn korkmuþtu.

Hiç düþünmeden içindeki korkuyla kendini sokaða attý ve evine hiçbir þey olmamýþ gibi gitti temizlendi yattý.

Aradan iki gün geçmiþti kadýnýn içinde korku ve biraz da þüphe hala duruyordu. Hüseyin amcadan haber alamayan kadýn, onu merak ediyordu kalktý giyindi kuþandý süslendi tekrar Hüseyin efendinin kaldýðý evin yolunu tuttu eve vardý.

Önce kapýcýdan onu sordu, kapýcý iki gündür hiç görmediðini söyleyince kadýn kendisinin de merak ettiðini söyleyerek evin kapýsýný polis çaðýrarak açtýrdýlar.

Polis Hüseyin efendiyi mutfakta yerde belden aþaðýsý çýplak hýrýltýlar içinde nefes alýp yatarken bulmuþtu.

Hüseyin, efendi halen saðdý beyin kanamasý geçirmiþ düþtüðü yerden kalkamayýnca iki gün ayný yerde birinin kendini bulmasýný beklemiþti.

Derhal onu oradan alýp hastaneye kaldýrdýlar ama çok geç kalýnmýþtý kurtarmak mümkün deðildi, üç beþ gün sonra da Hüseyin efendi hastanede öldü.

Hüseyin, efendi hastanede iken haberi alan baþka yerde yaþayan çocuklarý eþi yanýna gelmiþ durumu görmüþlerdi.

Polis Hüseyin efendinin arkadaþlýk yaptýðý zamanlarýný beraber arkadaþ olarak geçirdiði bu kadýndan bazý þüpheler ettilerse de kadýn hakkýnda geçerli delil olmadýðýndan, kýsa bir tutukluluk halinden sonra bu dul kadýn serbest býrakýlýr Fakat

Bir hayat kýsa bir zevk uðruna böylece son bulur.

26 Kasým 2012