Aþka gelsin þevkle sýk sýk sümbülün nur micmeri;

Yakmayýn hiç hüsranla þehrimde vurgun zergeri;

Kor döþetsin gönle candan, bozmayýn siz dülgeri;

Çözmeyin hiç, serde olsun rintlerin can miðferi;

Arzular yýðsýn sevinçler, çaðlatýn hep Kanber’i.

Gül çiçekler baðda açsýn, rengi olsun lâleden;

Leyle bühtan düþmesin hiç, ihya olsun þûleden;

Gündüzüm hicrâný yýksýn, yanmasýn hiç nâleden;

Muþtu sersin handeler hep, solmasýn göz jâleden;

Baðda sazlar þevkle olsun þimdi aþkýn yâveri.

Kalbe güller nakþedip derman verin siz dizlere;

Fikri isyân ettirip sokturmayýn dehlizlere;

Derdi kýrpýn, kahrý sarsýn, bakmayýn kem gözlere;

Can verin, canlar verin hep þimdi öksüz sözlere;

Gönle vuslat zerk edip deryâ edin nur minberi.

Muhteþemler nûru sersin titreyen Hürremlere;

Sâkiler hicranlý meyler koymasýn hiç Cemlere;

Doðmasýn âftâb hevessiz, yön verin meltemlere;

Ey gönüller meclisim hiç dönmesin mâtemlere;

Beklenen vuslatla dolsun þimdi kalbin cevheri.

Titresin Pervâne’nin gönlünde aþk sermâyesi;

Kalbe girsin durmadan hep göklerin nur sâyesi;

Süzmesin þehrinde hüsran, lebde olsun gâyesi;

Kaygýlar baðrýnda dinsin, yanmasýn mersiyyesi;

Nûru tüttürsün hüzünsüz, ihya etsin her yeri.

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )