Tuzaklarla dopdolu yollarýn baþýndasýn,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Mevsimlerin tarumar, ne yaz ne kýþýndasýn,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Gözlerine bakamam, gözlerim sele döner,

Endamýna baktýkça yüreðime dert iner,

Adým adým eririm, neþveler bir bir söner,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Koþuyorsun hoyratça ziyasýz sabahlara,

Durmadan hüsranlarý dokursun tezgâhlara,

Meyledersin mecliste yanmayan segâhlara,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Matemle örüyorsun þehrinin fistanýný,

Almýyorsun kaleme gönlünün destanýný,

Zerk edersin baðlara dilinin þeytanýný,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Mehtabýna dökersin dinmeyen kâbuslarý,

Baykuþlarla çoðalýr gönlünün fanuslarý,

Getirmezsin þehrime nur yüklü Yunuslarý,

Nefsini heder edip karartma geceleri.

Pervane’yi çaresiz býrakma ey dildarým,

Sürekli elemlerle yanmasýn sonbaharým,

Bekleyen alevini þahlandýr gülizarým,

Nefsini heder edip karartma geceleri.