söyledikkerimden çok
ne istedigime gelmiyor
hiç yüregimden geçmeyen
tanımadıgım cümlelerin içinden çıkıp
hep duymadıklarına geliyorsun...

demiştim
kendimi senden başka kimselere ifade edemem diye,
karşımda anladıklarını sandıgım insanların
yüz ifadesinde
sadece salıntılı dinlemeler,
bildikeri
ve
söyledikleri
tek şey anlıyorumm demeleri oluyor..

anlamıyorsunuz..!

   anlaşılmıyoruz..!

 ben senden başka herkesle anlamsızlaşıyorum...!!


bu kentin insanları bile kendini anlamicak kadar kendine yabancı,
bu koca şehrin git gide büyüdügünü söylüyorlar?
dünya nekadar küçükmüş?
ya gördüklerim hep yalancıdı yada hep gittigim yerlerdeki..
oysa
benim gözümde herkes aynı bir kutunun içinemi sıgıyor bilmiyorum...
yani
duvara konuşsam yankı'larımdan ben,
ve kendini anlayan duyan yine kendim olurum,
o an bir topluluk oluştugunu görüyorum,
tam beni anladıgını sandıgım anlara geldigini düşünürken,
okadar kalabalıgın içinde hiç kimsizleşiyor
tanımsı kalıyorsun öyle
nedense hep yanıldıgım anlara geliyorsun..
o an
beklentilerime kızıyorum-
sana kızıyorum,
bize kusuyorum,,
bizle ilgili yaşayan ne varsa
gel bak hep bana kızıyor,
ve bize zehir kusuyor yarınlar,,
neden
bugünlere ugramıyorsun-
hep dünlere geliyorsun,
hatıralarla sabaha bulmaktan bıktım,
yine yanlız uyanıyorum,
yine yanlız uyanıyoruz kendimize-
en çokta sana kızıyorum
geri alıyorsun kendini her sabah
akşamlara dogru...

tam yıldızlar çıkınca içlerinden hangisine sıgdıgını düşünürken,
çizilen her bir gecenin içinde resimsiz çizimsiz kalıyorsun,
o an sana görünürüm sandıgımda
hiç bekledigime gelmiyor
boş bir yataga ugramıyor
hep
beklemedigim anda
dalgınlıgıma geliyorsun,........


seni unutmaya karar verdigim günlerde nakadar yanıldıgımı
kararsız arsız oldugum anlarda en duygusuz ve zalimleştigim anlarıma geliyorsun,
parçalaıyorum göksüme yapışını,
yine kendime kanayan,
 kendime akıntı ve kendimi böyle görünce kendime  acıyan ben oluyorum..
kendime düzen veririm dedigim anlarımda
en
biçimsiz yakışsız anlarıma geliyorsun..
düzeltirim bütün hataları,
düzelebilirdi bütün kırdıklarımız dedigim anlarda mutluydum
daha sonra
hafifçe istekler düşüyordu dilimin ucuna'
tam seni, beni, bizi birlikte düşünürken,
bir an yanlızıgımdan, yapayanlızlıgımdan geçiştirip
sensizligin en yogun oldugu yerlere geliyor
güldügüm anlara gelmiyorsun...,

şimdi bütün
soruları sana  çevirirken-
bir fikir gibi ugrayabilirmisin?-
hadi onu geçtim
bari gelmiş gibi geri gitme,
uzakslaşıyorsun,
umutsazlaşıyorsun,

bu olsa gerek bütün soruların cevabı?

tam herşeyi anladın kıtasına  gelmiyor
hep anlamsızlıgın en kıtlıgına
yani  dalgınlıgıma geliyorsun...

canyürekLim


( Bekledigime Ugramıyor Hep Dalgınlıgıma Geliyorsun başlıklı yazı erartışlar tarafından 6.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu