Her şiir yazmalar biraz tükeniş,
Birazda umudun azalmasıdır.
Tam mola anında birden çöken iş,
Yorgunluk halinden haz almasıdır.
Taze hevesler mi öne çıkmada?
Hayalde çevreyi yakıp yıkmada.
Sona doğru artık çokca bıkmada,
Azalan farkın da hız almasıdır.
Sözler bütünlüğü arar dizede,
Eski düzenler se şimdi müzede.
Elbette kalır pay, bir gün bizede,
Yeni fırsatların yüz almasıdır.
Derinliğe muhtaç bütün kurgular,
Etten bir kalbi de kırar vurgular.
Ne üste vazife, niçin sorgular?
Türlü tehlikeyi gözalmasıdır.
Şiirdir ışığı ozan yolunun,
Ruhunu ışıtır Allah kulunun.
Yok sa kaprisi mi? Durmuşoğlunun,
Belki de zamansız söz almasıdır.
Hüseyin Durmuş.
(
Şiirsel Tükeniş başlıklı yazı
Hüseyin Durmuş tarafından
11.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
